O solidarność z cierpiącymi na autyzm

Abp Zygmunt Zimowski podkreśla, że „Kościół oraz wszyscy ludzie dobrej woli powinni poczuwać się do obowiązku bycia «towarzyszami drogi» osób, które żyją w tym wymownym milczeniu. Wciąż brak pełnych statystyk dotyczących autyzmu. Szacuje się, że tylko w Europie na 10 tys. urodzeń choroba ta dotyka 60 dzieci. 2 kwietnia przypada Światowy Dzień Autyzmu.

W wydanym z tej okazji przesłaniu abp Zimowski podkreśla, że zaburzenia autystyczne wciąż wymagają większego poznania. Apeluje do przedstawicieli świata nauki i medycyny o podejmowanie działań na rzecz podniesienia jakości diagnostyki, terapii i rehabilitacji. Dzięki temu będzie można stawić czoło patologii dotykającej większej liczby osób, niż jeszcze parę lat temu można sobie było wyobrazić.

Przewodniczący Papieskiej Rady ds. Duszpasterstwa Służby Zdrowia i Chorych przypomina zarazem, że autyzm wpływa na życie całej rodziny chorego, która często doświadcza bolesnej izolacji i wykluczenia społecznego. Stąd – pisze abp Zimowski – konieczne jest wspieranie wysiłków nie tylko badających chorobę naukowców, ale i ludzi wspierających chorych i ich rodziny tak, by otrzymali konieczną pomoc i wierzyli, że największa nawet niepełnosprawność nie jest w stanie nikomu odebrać ludzkiej godności.

Publikujemy pełną treść dokumentu:

Apel o wrażliwość i solidarną bliskość z osobami autystycznymi i ich rodzinami

Z okazji 5. Światowego Dnia Autyzmu Kościół pragnie wyrazić swoją bliskość z osobami, które są dotknięte tym wielkim cierpieniem. Zaburzenia ze spektrum autystycznego, które w znacznej mierze wymagają jeszcze głębszego poznania, powodują u tych osób poważne nieprawidłowości w zachowaniach, komunikacji – słownej i pozawerbalnej – oraz w integracji społecznej, co zakłóca normalną ewolucję i rozwój osobowości.

W obliczu tej patologii, która charakteryzuje się zamknięciem się na innych ludzi i na otaczający świat, Kościół uważa za nieodzowne wspieranie osób autystycznych – zwłaszcza dzieci i ludzi młodych – oraz ich rodzin, jeżeli nie po to, by zburzyć mur milczenia, to przynajmniej, by dzielić z nimi, przez modlitwę i okazywanie solidarności, ich drogę cierpienia. Na to cierpienie składają się także frustracja i rezygnacja, m.in. z powodu wciąż jeszcze znikomych rezultatów terapii. Frustracja występuje zwłaszcza w rodzinach, które choć opiekują się dziećmi autystycznymi z pełną miłości troską, odczuwają negatywny wpływ choroby na jakość ich życia i często doświadczają bolesnej izolacji i wykluczenia z życia społecznego.