Kamerun - charakterystyka kraju

Obszar: 475 442 km2
Liczba ludności: 13521 tyś. (1995), 28 osób/km2
Stolica: Jaunde
Data uzyskania niepodległości: 1 X 1960 (zach. część Kamerunu)
Grupy etniczno-rasowe: Fang (20%), Bamileke i Bamum (19%), Duala oraz Balundu i Basa (łącznie 15%), Fulbe (10%), Tikar (7%), Mandara (6%), Muka (5%), pozostali - m.in. Pigmeje (18%)
Języki urzędowe: francuski i angielski
Religie: katolicy (35%), muzułmanie (22%), protestanci (18%), wyznawcy religii rodzimych (22%), pozostali (3%)


Charakterystyka geograficzna

Kamerun położony jest w zach. części Afryki Środkowej, nad Zatoką Gwinejską. W sąsiedztwie niziny nadbrzeżnej znajduje się wulkaniczny masyw Kamerunu z najwyższym wzniesieniem w kraju (4070 m n.p.m.). Ostatnia erupcja tego wulkanu miała miejsce w 1959 r.

Wnętrze kraju zajmuje wznosząca się do 1500 m n.p.m. wyżyna Adamawa. Sąsiaduje z nią Płaskowyż Kamerunu o wys. do 600 m n.p.m. Południowo-zachodnim przedłużeniem wyżyny Adamawa są wulkaniczne Góry Zachodnie (do 2000 m n.p.m.). Północny skra­wek Kamerunu leży w obrębie Kotliny Czadu. Przy granicy z Nigerią do Kotliny Czadu przylega wulkaniczny masyw Mandara osiągający wys. 1141 m n.p.m.

Warunki klimatyczne w Kamerunie są zróżnicowane. Klimat równikowy wilgotny obejmuje swym zasięgiem południową i środkową część kraju pd. Między 6 a 9° szer. geograficznej północnej panuje klimat podrównikowy wilgotny, z porą suchą trwającą od 3 do 6 miesięcy. Na północ od równoleżnika 9° szer. geograficznej pn. występuje strefa klimatu podrównikowego suchego. Pora sucha może tu trwać nawet 9 miesięcy. Okolice jeziora Czad znajdują się pod wpływem klimatu zwrotnikowego kontynentalnego. Masyw Kamerunu jest jednym z najbardziej deszczowych miejsc na Ziemi.

Największe rzeki Kamerunu to Sanaga i Nyong, Benue (dopływ Nigru) i Kadei (dopływ Konga).

W Kamerunie występują trzy rodzaje sawann: gwinejska (wilgotna z lasami galeriowymi), sudańska (sucha) oraz sahelska (półpustynna - krzewy i trawy o krótkim cyklu wegetacyjnym). Zwie­rzętami zamieszkującymi sawanny są: antylopy, bawoły, szakale, małpy, słonie, hieny, nosorożce, lwy.

W kraju utworzono kilkanaście parków narodowych i rezerwatów przyrody.

Katolicyzm wyznaje 35% mieszk., protestantyzm - 18%. Znaczny odsetek stanowią również wyznawcy religii rodzimych i muzułmanie (po 22%).

Kamerun jest słabo rozwiniętym gospo­darczo państwem. Uprawia się tu kawę, kauczukowiec, kakao, proso, kukurydzę, palmę oleistą, bawełnę i banany. Rybołówstwo nie odgrywa większej roli, mimo dogodnych warunków naturalnych. Z lasów pozyskuje się cenne gatunki drewna, m.in. mahoń i heban.

Od średniowiecza na obszarze Kamerunu rozwijały się liczne państwa. Początkowo żyły tu stosunkowo wysoko rozwinięte plemiona Sao, wyparte na pd. przez ludy Kanem. W XV w. istniało tu państwo Mandara, przez 3 kolejne stulecia zależne od państwa Bornu. W XIX w. pn. częścią obecnego Kamerunu rządzili muzułmanie z plemienia Fulbe.

Pierwszymi Europejczykami, którzy tu dotarli w XV w. byli Portugalczycy.

W latach 1882-1884 badania w Kamerunie prowadziła polska wyprawa, w skład której wchodzili L. Janikowski, S. Rogoziński i K. Tomczek. Po l wojnie światowej Kamerun stał się terytorium mandatowym Ligi Narodów (od 1946 - terytorium powiernicze ONZ), a jego obszar został podzielony między Francję (Kamerun Wschodni) i Wielką Brytanię (Kamerun Zachodni). W

1960 część francuska uzyskała niepodległość, a w 1961 przyłączono do niej pd. część terytorium brytyjskiego (część pn. włączono do Nigerii).

Obecnie Kamerun jest republiką prezydencką, na czele państwa od 1982 stoi Paul Biya, a władzę ustawodawczą sprawuje Zgromadzenie Narodowe. Szefem rządu jest premier mianowany przez prezydenta. Partia rządzącą jest Demokratyczne Zrzeszenie Ludu Kameruńskiego.

źródło: Encyklopedia Powszechna: Afryka; rys. Wikipedia