W cyklu katechez o wielkich postaciach rodzącego się Kościoła Benedykt XVI mówił 21 marca o najważniejszym apologecie z II w.
Ten tak bardzo oczekiwany moment spotkania z Ojcem św. Janem Pawłem II stal się nagle rzeczywistością. Po raz pierwszy w historii na polskiej ziemi znalazł się papież, można wiec powiedzieć, że każdy z tych powszednich dni z Ojcem św. urósł do roli wielkiego święta w naszych wnętrzach.
"Przybywam jako gość i pielgrzym, aby umocnić wiarę wierzących w Chrystusa zmartwychwstałego, abyśmy wszyscy w Niego wierzący, będąc pielgrzymami w tym życiu, byli świadkami Jego miłości, zaczynem lepszego świata i byśmy współpracowali w budowaniu społeczeństwa bardziej sprawiedliwego i solidarnego" - powiedział Franciszek w przemówieniu powitalnym wygłoszonym na międzynarodowym na lotnisku El Alto w Boliwii.
27 maja 2006 r.
Bicie dzwonów oznajmiło Polakom godzinę śmierci Jana Pawła II. O 21.37 w świątyniach, na ulicach i placach w modlitewnej zadumie wspominano Jana Pawła II.
- Dzisiaj miłość do ojczyzny, narodu i państwa to działanie i podejmowanie koniecznych reform służących narodowi, a nie partyjnym interesom. To naprawa samorządu, sądownictwa, służby zdrowia i szkolnictwa - mówił w czasie Mszy za ojczyznę abp Wiktor Skworc.
Jeszcze kilka godzin przed przybyciem Ojca Świętego ulice Jerozolimy dziwiły spokojem i brakiem papieskich akcentów (poza oficjalnymi flagami). Niemal wszyscy zadawali sobie pytanie, jak do Papieża odniosą się zwykli ludzie.
Benedykt XVI rozpoczął wizytę w Autonomii Palestyńskiej. Papież w przemówieniu powitalnym zapewnił o swej solidarności z narodem palestyńskim oraz nieustannej modlitwie w intencji pokoju w Ziemi Świętej.
– twierdzi abp Oscar Urbina Ortega, ordynariusz Villavicencio, a zarazem przewodniczący Episkopatu Kolumbii
W pierwszą rocznicę śmierci Jana Pawła II - 2 kwietnia - na ulicach naszego kraju zapłoną światła, a ludzie będą się modlić o rychłą beatyfikację Jana Pawła II.
Śledź wypowiedzi papieża Franciszka na Twitterze.
Ojciec Święty wzywa nas, byśmy „nie popadli w obojętność” i byli „budowniczymi jedności”, modląc się wraz z nim do „Boga pokoju” za tamtejsze wspólnoty.
