Kozacką czajką do jedności

Egzarcha przypomniał, podobnie jak uczynił to pierwszego dnia sam Papież, osobę św. Andrzeja, który pierwszy z powołanych przez Chrystusa pobłogosławił tę ziemię. Po raz kolejny zarówno przedstawiciele Kościoła greckokatolickiego, jak i Papież, przypomnieli spustoszenia, jakie dokonały się na tych ziemiach w czasie kilkudziesięcioletniego panowania komunizmu sowieckiego.

"Ziemia kijowska, ziemia uświęcona, jest jednak ziemią i narodem zranionym i zniszczonym. Nad tą ziemią na wiele lat zawisła gwiazda, która zamiast światła rozsiewała ciemność. Ta ciemność pozostawała w sercach wielu osób, w myślach wielu głów i w działaniu wielu rąk. Ta ciemność uciska naszą ziemię i nasze serca i będzie nas uciskać przez długi czas, zanim nie zajaśnieje światło Chrystusa" - powiedział abp Metwit.

A Jan Paweł II podkreślił, że ostatnie dziesięciolecie dowiodło, iż mimo zagrożeń wynikających z przestępczości i korupcji, duchowe korzenie Ukrainy są mocne. Zauważył, że dynamizm wiary i zdolności Kościoła na Ukrainie do odrodzenia są zadziwiające, a korzenie przeszłości stały się gwarancją nadziei na przyszłość. Te słowa trzeba także odnieść do problemów z jakimi borykają się Ukraińcy - wszechobecna korupcja, materializm praktyczny prowadzący do zdobywania pieniędzy za każdą cenę i praktyczne (zarówno w stolicy, jak i na prowincji) rządy oligarchów, są rysą na dziesięcioletniej historii niepodległej Ukrainy.

Często pielgrzymkę na Ukrainę porównuje się do pierwszej wizyty w Polsce, z 1979 r. Także i tu, nad Dnieprem, mocno zabrzmiały słowa abp Metwita "potrzebujemy zstąpienia Ducha Świętego, dlatego wołamy razem: ześlij Ducha Świętego i odnów oblicze ziemi!

Niechaj zstąpi na tę ziemie i ten naród". Być może ta wizyta będzie miała podobne znaczenie, wzmacniając nie tylko tutejszy Kościół, ale i ukraińskie państwo. Bezpośrednio odniósł się do tego sam Papież, życząc Ukrainie, aby "nadal czerpała siłę z ideałów chrześcijańskiej moralności, ze służby wspólnemu dobru, z uczciwości i poświecenia".