Pod krzyżami Poznańskiego Czerwca

Odprawił tam Liturgię Słowa, wygłosił przemówienie i poświęcił krzyże przyniesione przez młodzież. Oczekiwanie młodzieży przerodziło się w wielki happening na cześć Jana Pawła II.

Jan Paweł II przypomniał młodzieży najistotniejsze wydarzenia najnowszej historii Polski. „Ileż to razy, w wieku, który się kończy, wiara i nadzieja narodu polskiego była wystawiona na bardzo ciężką próbę!" - mówił Papież. Wymienił najpierw pierwszą wojnę światową i determinację tych, którzy podjęli wtedy zdecydowaną walkę o odzyskanie niepodległości. Mówił także o okresie drugiej wojny światowej, który nazwał radykalnym wyzwaniem dla wszystkich Polaków.

Ojciec Święty przypomniał młodzieży, że „człowiek nie może stać się niewolnikiem rzeczy, systemów ekonomicznych, cywilizacji technicznej, konsumizmu i łatwego sukcesu, nie może też stać się niewolnikiem różnych skłonności i namiętności, niekiedy celowo podsycanych". Zaznaczył też, ze w samorealizacji chodzi głównie o to, aby człowiek bardziej „był", a nie tylko więcej „miał", tzn. aby poprzez wszystko, co posiada, umiał być nie tylko drugimi, ale także dla drugich.

Papież wezwał młodzież do dawania świadectwa o Chrystusie. „Liczę na was, na wasz młodzieńczy zapał i oddanie Chrystusowi. Znałem polską młodzież. Nie zawiodłem się na niej nigdy. Świat was potrzebuje. Potrzebuje was Kościół. Przyszłość Polski zależy od was. Budujcie i umacniajcie na polskiej ziemi cywilizację miłości: w życiu osobistym, społecznym, politycznym, w szkołach, uniwersytetach, parafiach, w ogniskach rodzinnych, które kiedyś utworzycie" - apelował.

Po powrocie z Poznania do Gniezna późnym wieczorem Jan Paweł II pojawił się na balkonie rezydencji Arcybiskupa Gnieźnieńskiego, gdzie oczekiwał go około 30-ty-sięczny tłum rozentuzjazmowanej młodzieży.