Homilia w czasie nabożeństwa zamykającego synod prowincjalny metropolii krakowskiej

Niech będzie pochwalony Jezus Chrystus!

1. Poprzez niniejszy akt liturgiczny w katedrze królewskiej na Wawelu zostaje zakończony Synod Prowincjalny Metropolii Krakowskiej. Znajdujemy się wszyscy przy relikwiach świętego Stanisława, patrona Polski - Synod bowiem został zapoczątkowany w okresie jubileuszu związanego z 900-leciem pasterzowania Stanisława ze Szczepanowa na stolicy biskupiej w Krakowie (1072 - 79) oraz jego męczeńskiej śmierci (1079).

Pragnę złożyć gorące dziękczynienie Bożej Opatrzności, że dzieło to zostaje zakończone w okresie jubileuszu jasnogórskiego związanego z 600-leciem obecności Bogarodzicy, Królowej Polski, w Jej umiłowanym przez cały naród Wizerunku.

Pragnę złożyć to dziękczynienie tym bardziej, że - chociaż od pracy w Synodzie Prowincjalnym Metropolii Krakowskiej odszedłem definitywnie w dniu 16 października 1978 roku - niemniej dane mi jest dzisiaj, w czasie drugiej pielgrzymki do mojej Ojczyzny, uczestniczyć w jego zakończeniu.

2. Składając to dziękczynienie Bożej Opatrzności, a zarazem Bożej Mądrości - pragnę równocześnie wyrazić moją wdzięczność wam, umiłowani moi bracia w biskupstwie, którzyście dzieło Synodu Prowincji Krakowskiej kontynuowali po moim odejściu - i oto doprowadzacie je do szczęśliwego zakończenia.

Tobie - kardynale metropolito krakowski, który stolicę świętego Stanisława i dziedzictwo Synodu objąłeś po moim odejściu. Oraz wam, biskupi - Julianie, Janie, Stanisławie i Albinie, którzy dzielicie trud biskupiego pasterzowania z kardynałem, wspomagając go w posługiwaniu Kościołowi krakowskiemu.

Tobie - biskupie katowicki oraz wam, biskupi: Józefie, Czesławie i Januszu, którzy jako biskupi pomocniczy służycie wraz z waszym ordynariuszem Ludowi Bożemu Kościoła katowickiego.

Tobie - biskupie tarnowski oraz wam, biskupi: Piotrze, Józefie i Władysławie, którzy wespół z waszym ordynariuszem pracujecie w winnicy Pańskiej Kościoła tarnowskiego.

Tobie - biskupie częstochowski oraz twoim braciom: Tadeuszowi, Franciszkowi, Miłosławowi, którzy kolegialnym trudem biskupim służycie maryjnej diecezji częstochowskiej.

Tobie - biskupie Stanisławie z Kielc, następcy śp. biskupa Jana, który rozpoczynał wraz z nami dzieło Synodu Prowincjalnego, a został odwołany przez Ojca Światłości w roku 1980. Również biskupom - Janowi i Mieczysławowi, których Pan powołał do posługi biskupiej Kościoła kieleckiego w jedności z ordynariuszem.

3. Składając niniejsze podziękowanie wam, bracia w biskupstwie, pragnę równocześnie zwrócić się do wszystkich, którzy z wami w sposób szczególny współpracowali w dziele Synodu Prowincjalnego Metropolii Krakowskiej.

Chciałbym tu przynajmniej wymienić komisję koordynacyjną i komisje teologiczno-socjologiczne, a także synodalne zespoły konsultacyjne do spraw:
liturgii,
inspiracji chrystologiczno-mariologicznej pobożności
ludowej,
formacji do kapłaństwa,
życia i posługi kapłańskiej,
zakonów w duszpasterstwie,
parafii,
katechizacji,
duszpasterstwa młodzieży,
małżeństwa i rodziny,
apostolstwa świeckich,
duszpasterstwa specjalnego i zawodowego,
środków społecznego przekazu,
Papieskiej Akademii Teologicznej
oraz struktury metropolii.

Pragnę także podkreślić, że - obok duchowieństwa diecezjalnego i zakonnego - duży udział w pracach Synodu mieli świeccy, specjaliści w różnych dziedzinach i osoby głęboko zaangażowane w życie Kościoła. Wszystkim wam, drodzy bracia i siostry, pragnę dzisiaj powiedzieć: "Bóg zapłać", świadom pierwszych etapów tej wielkiej pracy, którą podejmowaliśmy wspólnie, gdy jeszcze byłem w Krakowie.