Nie byłoby wolnej Polski bez trzech pielgrzymek Jana Pawła II. Pierwsza zbudowała wspólnotę i obudziła nadzieję, druga nas umocniła i wymusiła zniesienie stanu wojennego, trzecia, w czerwcu 1987 r., otwarła drogę do przełomu w 1989 roku.
To była najbardziej polityczna ze wszystkich pielgrzymek, jakie Jan Paweł II odbył do Polski rządzonej przez komunistów. Między 8 a 14 czerwca 1987 r., poza Warszawą papież odwiedził Lublin, Tarnów, Kraków, Szczecin, Gdynię, Gdańsk, Częstochowę oraz Łódź. Wszędzie na jego spotkanie wyszły setki tysięcy rodaków. Religijną kulminacją wizyty była inauguracja i zakończenie II Krajowego Kongresu Eucharystycznego w Warszawie. Dlatego jednym z najistotniejszych tematów papieskich katechez były rozważania na temat Eucharystii oraz istoty powołania kapłańskiego. W społecznym przekazie pielgrzymki jej najważniejsze przesłanie koncentrowało się na promocji solidarności, nie tylko w kontekście potwierdzenia prawa do istnienia zdelegalizowanego w 1982 r. związku zawodowego, ale uniwersalnej metody rozwiązywania konfliktów społecznych.
To dla nas sygnał, że cenisz rzetelne dziennikarstwo jakościowe. Czytaj, oglądaj i słuchaj nas bez ograniczeń.
aktualna ocena | |
głosujących | |
Ocena |
bardzo słabe |
słabe |
średnie |
dobre |
super |
W audiencji uczestniczyła żona prezydenta Ukrainy Ołena Zełenska.
Nazwał to „kwestią sprawiedliwości”, bardziej, aniżeli hojności.
Dla chrześcijan nadzieja ma imię i oblicze. Dla nas nadzieja to Jezus Chrystus.
Ojciec święty w przesłaniu do uczestników spotkania pt. „Dobro wspólne: teoria i praktyka”.