Wyniki drugiego etapu - wiara i rozum

W drugiej turze wzięło udział 97 osób.

Plik z wynikami (już poprawionymi) można pobrać TUTAJ (.xls) lub TUTAJ (.doc). Przepraszamy za "zgubienie" kilku osób.

Nagrodzonych ogłosimy w niedzielę (sobota zostaje na ewentualne reklamacje).


Uwaga ogólna. Bardzo częstą przyczyną utraty punktów (zwłaszcza dotyczy to pytań 1, 3, 5) była odpowiedź na pół pytania :(

1. W pierwszym pytaniu („Odpowiedzią na odwagę wiary musi być odwaga rozumu” – woła w tej encyklice Jan Paweł II. Jakie niebezpieczeństwa – jego zdaniem – grożą wierze pozbawionej oparcia w rozumie? Dlaczego rozum potrzebuje wiary?) za odpowiedź pełną uznawano odpowiedź na oba człony pytania, wyprowadzoną na podstawie encykliki Fides et ratio. Zdarzały się – choć nieliczne – odpowiedzi spełniające kryteria pytania, choć odnoszące się do innego fragmentu encykliki. Ponieważ celem konkursu nie jest sprawdzenie zdolności znajdowania fragmentów, które miał na myśli zadający pytanie, te odpowiedzi również uznawano za prawidłowe i pełne.

2. Najwięcej problemów sprawiła odpowiedź na pytanie drugie, tj.: Wolna od uprzedzeń lektura Ksiąg mądrościowych wskazuje, że w tekstach tych zawarta jest nie tylko wiara Izraela, ale także dorobek cywilizacyjny nieistniejących już kultur – zauważa papież. Również chrześcijaństwo od początku wchodziło w dialog kulturowy. O wpływie jakich starożytnych i nowożytnych kultur oraz prądów filozoficznych wspomina w tej encyklice?

W pytaniu nie chodziło ani o wiarę Izraela, ani o koncepcje filozoficzne rozwijane przez świętych ojców i doktorów Kościoła. Chodziło o kultury i koncepcje filozoficzne zewnętrzne w stosunku do chrześcijaństwa, które miały jednak na nie wpływ. Nie wszystkie, o których wspominał Jan Paweł II, nawet jeśli Kościół się do nich w jakiś sposób odniósł, ani też wszystkie, które papież uznał za ciekawy przykład dialogu.

Punktów ujemnych nie było ;-)

Najczęściej gubiono chyba dialog św. Pawła, o którym mowa w Dziejach Apostolskich. Dość często wymieniano także tomizm (zamiast kultur, z którymi św. Tomasz wszedł w dialog…)

3. Trzecie pytanie (Pisząc o relacjach wiary i rozumu Jan Paweł II wskazuje, jaką rolę do spełnienia ma Magisterium Kościoła. Co jest jego rolą, a czego nie należy od niego oczekiwać?) nie sprawiało większych problemów.

4. W czwartym (W tej encyklice Jan Paweł II wielokrotnie odwołuje się do wcześniejszego nauczania Kościoła. Dei Filius – konstytucja dogmatyczna Soboru Watykańskiego I – podsumowała XIX-wieczną debatę o relacjach wiary i rozumu. Jan Paweł II wymienia cztery skrajne nurty, które zostały wówczas skrytykowane. Jakie to były poglądy i na czym one polegają?) za pełną uznawano odpowiedź wymieniającą cztery nurty filozoficzne skrytykowane na Soborze Watykańskim I (pierwszym!) i charakteryzującą je.

5. W piątym pytaniu (Pisząc o problemach czasów współczesnych Jan Paweł II wymienia kryzys sensu. Jakie widzi jego przyczyny i jak na niego odpowiada?) – podobnie jak w pierwszym – zdarzały się odpowiedzi wyprowadzone z innych fragmentów encykliki Fides et ratio, a spełniające kryteria pytania. Takie odpowiedzi również uznawano za prawidłowe i pełne.