Dążenie do przywrócenia utraconej jedności stanowi od początku pontyfikatu jeden z priorytetów Jana Pawła II.
fot. Grzegorz Gałązka
Moim zamiarem było nadanie wyraźnie ekumenicznego wymiaru katolickim obchodom Jubileuszowego Roku 2000. Otwarcie Drzwi Świętych w Bazylice św. Pawła za Murami, w którym uczestniczyło tak wiele Kościołów i Wspólnot chrześcijańskich, symbolizowało nasze wspólne przechodzenie przez „drzwi”, którymi jest Chrystus (...) Nasza ekumeniczna podróż jest właśnie takim podróżowaniem w Chrystusie i przez Chrystusa Zbawiciela ku wiernemu wypełnieniu planu Ojca. Z łaską Bożą 2000. rocznica Wcielenia Słowa będzie „sprzyjającym czasem”, rokiem łaski dla ruchu ekumenicznego. W duchu starotestamentowych jubileuszy jest to opatrznościowy czas dla nas, byśmy się zwrócili do Pana z prośbą o przebaczenie za rany, które członkowie naszych Kościołów zadawali sobie wzajemnie w ciągu minionych lat. Jest to czas błagania Ducha Prawdy, aby pomagał naszym Kościołom i Wspólnotom w angażowaniu się w coraz bardziej owocny dialog teologiczny, który uzdolni nas do wzrastania w prawdzie i dochodzeniu do pełni komunii w Ciele Chrystusa. Z wymiany myśli dialog nasz będzie się stawał wymianą darów: bardziej autentycznym dzieleniem się miłością, którą Duch Święty nieustannie wlewa w nasze serca. (...) Z sercami przepełnionymi nadzieją i niezawodną ufnością uczyńmy trzecie tysiąclecie tysiącleciem naszej odnowionej radości w jedności i pokoju Ojca, Syna i Ducha Świętego.
Z przemówienia Jana Pawła II na spotkaniu ekumenicznym w Jerozolimie (2000 r.)
aktualna ocena | |
głosujących | |
Ocena |
bardzo słabe |
słabe |
średnie |
dobre |
super |
Nazwał to „kwestią sprawiedliwości”, bardziej, aniżeli hojności.
Dla chrześcijan nadzieja ma imię i oblicze. Dla nas nadzieja to Jezus Chrystus.
Ojciec święty w przesłaniu do uczestników spotkania pt. „Dobro wspólne: teoria i praktyka”.