W ramionach Maryi

W II części, zatytułowanej „Bogurodzica pośrodku pielgrzymującego Kościoła”, encyklika ukazuje Maryję jako wzór i gwiazdę przewodnią dla całego Kościoła, który wśród prześladowań świata i Bożego pocieszenia zdąża naprzód w pielgrzymce. W tej części Ojciec Święty porusza także ważny problem jedności wszystkich chrześcijan. Jan Paweł II podkreśla, że Kościół katolicki i prawosławny oraz starożytne Kościoły wschodnie czują się głęboko złączone przez cześć i miłość do Theotokos - Bożej Rodzicielki.

W części trzeciej, zatytułowanej „Pośrednictwo macierzyńskie” encyklika - powołując się na nauczanie Soboru Watykańskiego II - podkreśla, że istota pośrednictwa Maryi wiąże się ściśle z Jej macierzyństwem, posiada specyficznie macierzyński charakter, wyróżniający je od pośrednictwa innych istot stworzonych, które na różny sposób, ale zawsze podporządkowany, uczestniczą w jednym pośrednictwie Chrystusa.

Dalej Jan Paweł II wyjaśnia znaczenie Roku Maryjnego. Pisze m.in.: „Szczególna więź ludzkości z tą Matką skłoniła mnie do tego, ażeby w okresie poprzedzającym drugie tysiąclecie od narodzenia Chrystusa ogłosić w Kościele Rok Maryjny. (...) Idąc za głosem Soboru Watykańskiego II, pragnę uwydatnić szczególną obecność Bogarodzicy w tajemnicy Chrystusa i Jego Kościoła. (...) Chodzi dziś tutaj nie tylko o samą naukę wiary, ale także o życie z wiary, w tym wypadku więc o autentyczną duchowość maryjną w świetle całej tradycji, a w szczególności o taką duchowość, do jakiej wzywa nas Sobór. Zarówno duchowość maryjna, jak i odpowiadająca jej pobożność znajdują przebogate źródła w historycznym doświadczeniu osób i wspólnt chrześcjańskich, żyjących pośród różnych ludów i narodów na całym globie”. Ogłoszony Rok Maryjny rozpoczął się w uroczystość Pięćdziesiątnicy 7 czerwca 1987 roku.