W dniu zmartwychwstania - początek nowej nadziei

3. Wchodząc do Wieczernika przez zamknięte drzwi, Chrystus zmartwychwstały pozdrawia swoich uczniów tam zgromadzonych słowami:
"Pokój wam!" (J 20, 19).
Są to pierwsze słowa Jego paschalnego orędzia.

Jakże wielkie dobro jest w tyrn pokoju, który On nam daje, a którego świat dać nie może! (por. J 14, 27).

Jak ściśle związany jest z Jego przyjściem i z Jego misją!

Jak potrzebna jest dla świata Jego obecność, zwycięstwo Jego Ducha, porządek wypływający z Jego przykazania miłości, ażeby ludzie, rodziny, narody, kontynenty mogły cieszyć się pokojem.

Dzisiaj to pozdrowienie Zmartwychwstałego, wyrażone Apostołom w Wieczerniku jerozolimskim, my chcemy powtórzyć z tego miejsca i skierować je wszędzie tam, gdzie ono jest szczególnie aktualne i szczególnie oczekiwane.

Pokój wam, ludy Środkowego Wschodu. Pokój wam, ludy Afryki.
Pokój wam, ludy i kraje Azji.
Pokój wam, Bracia i Siostry w Ameryce Łacińskiej.
I pokój wam, ludy żyjące w różnych systemach społecznych, ekonomicznych i politycznych!
Pokój ! Jako owoc podstawowego porządku; jako wyraz poszanowania prawa do życia, do prawdy, do wolności, do sprawiedliwości i do miłości każdego człowieka.

Pokój sumień i pokój serc. Tego pokoju nie będzie można osiągnąć, dopóki każdy z nas nie będzie miał świadomości, że czyni wszystko, co jest w jego mocy, aby wszystkim ludziom - braciom Chrystusa, umiłowanym przez Niego aż do śmierci - zapewnione było od pierwszej chwili ich egzystencji życie godne dzieci Bożych. Myślę w tej chwili w szczególności o tych, którzy cierpią z powodu braku nawet tego, co jest ściśle konieczne dla zachowania życia, o tych, którzy cierpią z powodu głodu, a nade wszystko o najmniejszych, którzy - w swojej słabości - są przez Chrystusa szczególnie umiłowani, i którym poświęcony jest ten rok, Międzynarodowy Rok Dziecka.

Niech Chrystus zmartwychwstały wzbudzi we wszystkich, chrześcijanach i niechrześcijanach, uczucie solidarności i wielkodusznej miłości ku wszystkim naszym braciom, którzy znajdują się w potrzebie.

4. Surrexit Christus, spes mea!
O Drodzy Bracia i Siostry! Jakże wymowny jest dla nas ten Dzień, który mówi z całą prawdą a naszym początku. Kamieniem węgielnym całego naszego budowania jest sam Chrystus Jezus (por. Ef 2, 20-21). Ten kamień, odrzucony przez budujących, który Bóg opromienił światłem zmartwychwstania, złożony jest w samym fundamencie naszej wiary, naszej nadziei i naszej miłości. On jest pierwszą racją naszego powołania i misji, którą każdy z nas otrzymuje już na chrzcie.

Dzisiaj pragniemy odkryć na nowo to powołanie, przyjąć na nowo na własność tę misję. Pragniemy sprawić, aby na nowo przenikała ją radość zmartwychwstania. Pragniemy przybliżyć ją na nawo wszystkim ludziom, tym, którzy są blisko, i tym, którzy są daleko.

Dzielimy się wzajemnie, jedni z drugimi, tą radością.
Dzielimy ją z Apostołami, z niewiastami, które jako pierwsze przyniosły wieść o zmartwychwstaniu.
Zjednoczmy się z Maryją. Regina caeli, laetare!
Człowiek nie może nigdy utracić nadziei w zwycięstwo dobra.
Ten dzień niech stanie się dzisiaj dla nas początkiem nowej nadziei.

Następują życzenia w różnych językach, między innymi po polsku:
Drodzy Rodacy! Pozwólcie, że odwołam się do słów tej staropolskiej pieśni wielkanocnej: „Chrystus zmartwychwstan jest, nam za przykład dan jest, iż mamy zmartwychpowstać, z Panem Bogiem królować, Alleluja!” Poprzez te słowa łączę się z całym Narodem i Kościołem w Polsce. Życzę wam tej wiary, nadziei i miłości, poprzez które zmartwychwstanie Chrystusa owocuje w duszach ludzi - i w dziejach narodów.
Niech ono będzie zawsze nam mocą! D1a wszystkich, którzy nas słuchają.
Surrexit Dominus vere, Alleluja!