Przemówienia podczas ceremonii powitania na placu Aleksandra Newskiego w Sofii

1. Ze wzruszeniem i głęboką radością przybywam dzisiaj do Bułgarii i zwracam się was z serdecznym pozdrowieniem. Dziękuję Wszechmogącemu Bogu za to, iż pozwolił mi spełnić to pragnienie, które od dawna żywiłem w swoim sercu.

Co roku z okazji uroczystości świętych Cyryla i Metodego miałem zwyczaj przyjmowania w Watykanie przedstawicieli Rządu i Kościoła Bułgarii. Przybywam więc dzisiaj niejako z rewizytą, aby spotkać się z umiłowanym narodem bułgarskim w jego pięknym kraju. W tej chwili przychodzi mi na myśl mój poprzednik, Papież Hadrian II, który osobiście wyszedł naprzeciw świętych Braci z Tesaloniki, którzy przybyli do Rzymu z relikwiami św. Klemensa, Papieża i męczennika (por. Życie Konstantyna, XVII, 1), i aby zaświadczyć o jedności założonego przez nich Kościoła z Kościołem Rzymu. Dzisiaj przybywa do was Biskup Rzymu, kierując się takimi samymi uczuciami jedności w miłości Chrystusowej.

W tej szczególnej okoliczności moja myśl zwraca się ku drugiemu mojemu poprzednikowi, Błogosławionemu Papieżowi Janowi XXIII, który przez 10 lat, był Delegatem Apostolskim w Bułgarii i pozostawał głęboko związany z tą ziemią i jej mieszkańcami. Wspominając o nim, wszystkich serdecznie pozdrawiam i wszystkim powiadam, że w żadnej sytuacji nie przestałem kochać narodu bułgarskiego, ustawicznie stawiając go w modlitwie przed tronem Najwyższego: niech moja dzisiejsza obecność wśród was będzie wymownym wyrazem uczuć szacunku i miłości, które żywię dla tego szlachetnego Narodu i wszystkich jego dzieci.

2. Pozdrawiam serdecznie Władze Republiki i dziękuję im za skierowane do mnie zaproszenia, i za wszystko, co uczyniły, by przygotować moją wizytę. Panu, Panie Prezydencie, wyrażam żywą wdzięczność za uprzejme słowa, którymi zechciał mnie Pan powitać na tym historycznym placu. Za pośrednictwem zacnych Członków Korpusu Dyplomatycznego obejmuję w myśli wszystkie narody, godnie tu przez nich reprezentowane.

Z należną czcią pozdrawiam Patriarchę Maksyma, oraz Metropolitów i Biskupów Świętego Synodu wraz ze wszystkimi wiernymi Bułgarskiego Kościoła Prawosławnego. Gorąco pragnę, aby moja wizyta posłużyła naszemu lepszemu wzajemnemu poznaniu się, ażebyśmy z pomocą Boga oraz w dzień i w sposób, w jaki się Jemu spodoba, mogli stać się "jednego ducha i jednej myśli" (por. 1 Kor 1, 10), pomni słów naszego jedynego Pana: "po tym wszyscy poznają, że jesteście uczniami moimi, jeśli będziecie się wzajemnie miłowali" (J 13, 35).

3. Ze szczególnym uczuciem obejmuję moich braci Biskupów Christo, Gheorghi, Petko i Metodi, wraz z wszystkimi wiernymi Kościoła katolickiego: kapłanami, zakonnikami i świeckimi: przybywam do was z pozdrowieniem i życzeniem pokoju, którego Pan Zmartwychwstały udziela swoim uczniom (por. J 20, 19), aby umocnić was w wierze i dodać wam otuchy na drodze życia chrześcijańskiego. Pozdrawiam wiernych Wspólnot kościelnych, członków Wspólnoty Żydowskiej z ich przewodniczącym oraz wiernych islamu z Wielkim Muftim i śladem spotkania w Asyżu potwierdzam tu przekonanie, że każda religia jest powołana do rozwijania sprawiedliwości i pokoju między narodami, do przebaczenia, życia i miłości.