Przemówienie do młodych w katedrze w Płowdiw

3. Zburzcie bariery powierzchowności i strachu! Rozmawiajcie z Jezusem w modlitwie i słuchajcie Jego Słowa. Zasmakujcie radości pojednania w sakramencie pokuty. Przyjmujcie Jego Ciało i Jego Krew w Eucharystii, by móc Go następnie przyjąć i służyć Mu w Waszych braciach. Nie ulegajcie podszeptom i łatwym złudom świata, które często kończą się tragicznymi rozczarowaniami.

Jak wiecie, właśnie w chwilach trudnych, w chwilach próby, mierzy się jakość wyboru. Do szczęścia i światła nie ma drogi na skróty! Jedynie od Jezusa można uzyskać odpowiedzi, które nie zawodzą i nie rozczarowują! Kroczcie więc w poczuciu obowiązku i poświęcenia drogami nawrócenia, dojrzewania wewnętrznego, zaangażowania zawodowego, wolontariatu, dialogu, szacunku dla wszystkich, bez załamywania się w obliczu trudności lub niepowodzeń, dobrze wiedząc, że wasza siła znajduje się w Panu, który z miłością kieruje waszymi krokami (por. Ne 8, 10).

4. Drugim słowem, które pragnę wam pozostawić dzisiejszego wieczoru, jest to, które skierowałem do młodzieży całego świata, przygotowującej się do obchodów za dwa miesiące swego Światowego Dnia w Toronto: "Wy jesteście solą ziemi, wy jesteście światłem świata" (por. Mt 5, 13-14). W Piśmie Świętym sól jest symbolem przymierza między człowiekiem a Bogiem (por. Kpł 2, 13). Przyjmując chrzest, chrześcijanin staje się uczestnikiem tego układu zawartego na zawsze. Sól jest także znakiem gościnności: "Miejcie sól w sobie, mówi Jezus i zachowujcie pokój między sobą" (por. Mk 9, 50). Być solą ziemi oznacza być rzecznikiem pokoju i świadkiem miłości. Sól służy ponadto do konserwacji pokarmów, którym dodaje smaku, i staje się symbolem trwania i nieśmiertelności: być solą ziemi oznacza nieść obietnicę wieczności. I jeszcze: soli przypisuje się właściwości lecznicze (por. 2 Krl 2, 20-22), co czyni ją obrazem oczyszczenia wewnętrznego i nawrócenia serca. Sam Jezus mówi o soli cierpienia oczyszczającego i odkupieńczego (por. Mk 9, 49): chrześcijanin na ziemi jest świadkiem zbawienia uzyskanego przez Krzyż.

5. Równie bogata jest symbolika światła: lampa oświeca, ogrzewa, raduje: "Twoje słowo jest lampą dla moich stóp i światłem na mojej ścieżce" - głosi w modlitwie wiara Kościoła (Ps 119 [118], 105). Jezus, Słowo Ojca, jest światłem wewnętrznym, które rozprasza ciemności grzechu; jest ogniem, który oddala wszelki chłód; jest płomieniem, który przynosi radość istnienia; jest blaskiem prawdy, która świecąc przed nami, oświetla nam drogę. Kto za Nim idzie, nie chodzi w ciemnościach, ale ma światło życia. W ten sposób uczeń Jezusa winien być uczniem światła (por. J 8 12; 3, 20-21). "Wy jesteście solą ziemi; wy jesteście światłem świata". Nigdy przedtem nie powiedziano człowiekowi słów tak prostych, a zarazem tak wielkich! Niewątpliwie jedynie Chrystus może być w pełni określony jako sól ziemi i światłość świata, ponieważ jedynie On może nadać smak, krzepkość i trwałość naszemu życiu, które bez Niego byłoby niesmaczne, kruche i zwietrzałe. Tylko On jest w stanie nas oświecić, ogrzać i rozradować.

Ale to On, pragnąc uczynić Was uczestnikami swojej misji, kieruje dzisiaj do Was te proste i pełne ognia słowa: "Wy jesteście solą Ziemi, wy jesteście światłem świata". W tajemnicy Wcielenia i Odkupienia Chrystus jednoczy się z każdym chrześcijaninem i umieszcza światło Życia i sól Mądrości w największej głębi swego serca, przekazując temu, kto je przyjmuje, moc stawania się dziećmi Bożymi (por. J 1, 12) i obowiązek dawania świadectwa tej zażyłej obecności i temu ukrytemu światłu. Przyjmijcie więc z pokorną odwagą propozycję, którą składa Wam Bóg. W swej wszechmocy i miłości wzywa On was, byście byli świętymi. Byłoby nierozsądne chełpić się tego rodzaju wezwaniem, ale byłoby nieodpowiedzialnością odrzucić ją. Oznaczałoby to skazanie własnego życia na porażkę. Léon Bloy, francuski pisarz katolicki z XX wieku, napisał: "Jedno tylko jest smutne (...). to że nie jesteśmy świętymi" (La femme pauvre, II, 27).