Orędzie Jana Pawła II do biskupów słowackich

Do Czcigodnych Pasterzy Kościoła na Słowacji!

1. Z wielką radością jestem tu dzisiaj wśród was, drodzy braci w posłudze biskupiej, na tym krótkim spotkaniu braterskim, które przypomina nam apostołów zgromadzonych wokół Jezusa, gdy szukali nowych sił w czasie krótkiego odpoczynku między przepowiadaniem a apostolstwem (por. Mk 6, 30-32).

„Ecce quam bonum et quam iucundum habitare fratres in unum!” (Ps 133 [132], 1) [Oto jak dobrze i jak miło, gdy bracia mieszkają razem]. Wszystkich was pozdrawiam i obejmuję w Panu i ponownie wyrażam wam uznanie i wdzięczność Kościoła za waszą gorliwość w pasterskiej trosce o powierzonych wam wiernych (por. 1 P 5, 2-3). Całym sercem przyłączam się do waszego dziękczynienia Panu z okazji dziesiątej rocznicy ustanowienia waszej konferencji biskupiej.

2. Kościół Boży na Słowacji, który dał promienny dowód wierności Ewangelii podczas ponurych czasów prześladowań i milczenia, mógł w tych ostatnich latach powrócić do swobodnego wykonywania swego posłannictwa, tworząc także potrzebne do tego struktury.

Z zadowoleniem przypomnę tu, oprócz innych, Układ Podstawowy podpisany z Republiką Słowacką w r. 2000, pracę komisji mieszanych, które przygotowują dalsze układy szczegółowe, ustanowienie Ordynariatu Wojskowego, utworzenie Uniwersytetu Katolickiego w Rużomberoku i wzmocnienie siły nadawania rozgłośni Lumen.

3. Oprócz realizowanych już projektów dążycie szczególnie do odnowy życia chrześcijańskiego na różnych szczeblach. Odnotowane już wyniki są zachęcające. Wielu znów znalazło ewangeliczną odwagę otwartego wyznawania swej wiary katolickiej, jak to potwierdzają dane statystyczne z roku 2001. Duszpasterstwo, pełnione gorliwie pod waszym kierunkiem przez tak wielu księży, zakonników, zakonnice i zaangażowanych świeckich przynosi owoce. Dziękujemy za to Panu Bogu.

Zachęcam was do śmiałego kontynuowania rozpoczętego dzieła: formacja ludzka i duchowa, wraz z odpowiednim poziomem kulturalnym niech będzie przedmiotem szczególnego przygotowania w seminariach duchownych i w domach zakonnych, abyśmy mogli dać Kościołowi i światu skromnych i gorliwych apostolsko księży i osoby konsekrowane. Niech modlitwa do „Pana żniwa”, budzenie świadomości i mądra działalność duszpasterska przyczyniają się do nowego rozkwitu powołań kapłańskich i zakonnych. To od nich zależy w ostatecznym rozrachunku przyszłość Kościoła na Słowacji.