Orędzie Jana Pawła II do biskupów słowackich

Ponadto, czcigodni bracia, w zaufaniu i mądrze współpracujcie ze świeckimi, których posłannictwem jest wypełnianie porządku doczesnego duchem chrześcijańskim. Poświęcajcie wielką uwagę rodzinie, która jest świątynią miłości i życia, głosząc i broniąc jedności i nierozerwalności małżeństwa. Z miłością spoglądajcie na młodych, będących obecnością i przyszłością Kościoła i społeczeństwa. Prowadźcie otwarty dialog ze światem kultury, opierając się na przeświadczeniu, że „wiara i rozum »mogą okazywać sobie wzajemną pomoc«, odgrywając wobec siebie rolę zarówno czynnika krytycznego i oczyszczającego, jak i bodźca skłaniającego do dalszych poszukiwań i głębszej refleksji” (Encyklika „Fides et ratio”, 100).

4. Troszczcie się o słabych i ubogich, w których Chrystus chce być rozpoznany (por. Mt 25, 40). Z duszpasterskim zapałem stawajcie przy bezrobotnych, interesując się ich złożoną sytuacją i zachęcając wszystkie siły społeczne, aby uczyniły wszystko, co w ich mocy, do tworzenia nowych miejsc pracy, aby szczególnie młodzi mogli w godny sposób spełniać swe zdolności, często wyszlifowane latami przygotowania teoretycznego i praktycznego.

Dobrze wiecie, jak bardzo promocja wartości ludzkich pomaga ewangelizacji, która zawsze pozostaje pierwszoplanowym przesłaniem Kościoła. Chciałbym tu przypomnieć, że przeprowadzanie synodów diecezjalnych, a w diecezjach bańskobystrzyckiej i koszyckiej już zwołanych, będzie z pewnością pożytecznym narzędziem odnowy i wzrostu działalności duszpasterskiej, jak również głoszenia Dobrej Nowiny mężczyznom i kobietom naszych czasów.

5. Papież wie, czcigodni bracia, że posługa biskupia niesie ze sobą ciernie i krzyże, które często pozostają ukryte w sercu. Ale wie również, podobnie jak i wy, że w tajnym planie Opatrzności Bożej udręki te są rękojmią owocności apostolstwa, które przy Bożej pomocy przyniesie szczodre owoce. Nie traćcie odwagi i nie poddawajcie się trudnościom i trudom. Polegajcie zawsze na łasce Pana, która dokonuje cudów także przez naszą słabość (por. 2 Kor 12, 9).

Drodzy bracia, chciałbym zakończyć to nasze spotkanie wspólnym odczytaniem urywku końcowej części Dyrektorium o duszpasterskiej posłudze biskupów: „Biskup właśnie dlatego, że jest jednoczącym i kierującym ośrodkiem całej diecezji, jest jako pierwszy powołany do służenia Bogu i Jego świętemu ludowi. Cała jego władza i jego urząd — jeśli są rozumiane i wykonywane w duchu Ewangelii — są wspaniałą i nieustanną służbą, która wymaga miłości pragnącej dawać także życie za swych braci i siostry. Dla biskupa bycie przywódcą oznacza pomaganie, przewodniczenie oznacza służbę, prowadzenie oznacza miłowanie a szacunek staje się obowiązkiem”. Niech Maryja Panna, którą w tym kraju czcicie jako Matkę Boża od Siedmiu Boleści, chroni was w swym macierzyńskim sercu i niech wam wyprasza obfitość łask Bożych.

Ze wzruszeniem udzielam wam i waszym wspólnotom swego błogosławieństwa.

Bańska Bystrzyca, 12 września 2003

za KAI