Sakrament obecności Zbawiciela

Moi Bracia, Siostry, Przyjaciele!

Zechciejmy, zechciejcie ofiarować się Temu, który dał nam wszystko, który przyszedł nie po to, aby świat osądzić, ale po to, by go zbawić (por. J 3,17). Zechciejcie uznać w naszym życiu aktywną obecność Tego, który jest tutaj, którego tutaj adorujemy. Zechciejcie ofiarować Mu wasze życie!

Mija już 2000 lat od chwili, kiedy Maryja – Panna Święta, Maryja – Niepokalane Poczęcie, zechciała oddać wszystko, ofiarować swoje ciało, by przyjąć Ciało Stwórcy. Wszystko pochodzi od Chrystusa, nawet Maryja; wszystko przyszło przez Maryję, nawet Chrystus.

Maryja, Panna Święta, jest z nami dziś wieczorem, w obliczu uwielbionego Ciała swego Syna 150 lat po tym, jak ukazała się małej Bernadecie.

Panno Święta, pomóż nam kontemplować, pomóż nam adorować, pomóż nam kochać, kochać bardziej Tego, który tak bardzo nas umiłował – byśmy mogli żyć wiecznie z Nim.

Wielka rzesza świadków jest obecna w sposób niewidzialny pośród nas, przy tej błogosławionej grocie i przed kościołem, który poleciła zbudować Najświętsza Maryja Panna.

Rzesza tych wszystkich, mężczyzn i kobiet, którzy kontemplowali, uwielbiali, adorowali rzeczywistą obecność Tego, który nam cały się ofiarował do ostatniej kropli krwi.

Rzesza wszystkich tych, którzy całymi godzinami adorowali Go w Najświętszym Sakramencie ołtarza.

Tego wieczoru nie widzimy ich, ale słyszymy, jak mówią do nas, do każdego i każdej z nas: „Pójdź, odpowiedz na wezwanie Nauczyciela! On jest tutaj! Wzywa cię! (por. J 11, 43). Pragnie wejść w twoje życie i złączyć je ze swoim. Pozwól, by cię zachwycił. Nie patrz już na swoje rany, wpatruj się w Jego rany. Nie patrz na to, co oddziela cię jeszcze od Niego i od innych; zobacz, jak wielką przepaść pokonał On, przyjmując twoje ciało, wstępując na Krzyż zgotowany Mu przez ludzi, pozwalając, żeby wydano Go na śmierć, by okazać ci swą miłość. On zanurza cię w swoich ranach, On w swoich ranach ukrywa cię. Nie odtrącaj Jego miłości!”

Wielka rzesza świadków, którzy pozwolili się ogarnąć Jego miłości, to rzesza świętych w niebie, nieustannie wstawiających się za nami. Byli grzesznikami i mieli tego świadomość, lecz postanowili nie patrzeć na swoje rany, a wpatrywali się już tylko w rany swego Pana, by odkryć w nich chwałę Krzyża, by odkryć w nich zwycięstwo Życia nad śmiercią. Święty Pierre-Julien Eymard wszystko zawiera w wyrażeniu: „Święta Eucharystia to Jezus Chrystus wczoraj, dziś i jutro” („Sermons et instructions paroissiales d'après 1856”, 4–2,1. „De la méditation”).