Homilia Benedykta XVI wygłoszona podczas Mszy św. w Efezie

Matka Boża - Matka jedności

Pierwsze czytanie ukazało nam to, co można określić jako "Ewangelię" Apostoła Narodów: wszyscy, nawet poganie, są wezwani w Chrystusie do pełnego udziału w tajemnicy zbawienia.

W szczególności tekst ten zawiera wyrażenie, które wybrałem jako motto mojej podróży apostolskiej: "On [Chrystus] jest naszym pokojem" (Ef 2,14). Pod natchnieniem Ducha Świętego Paweł potwierdza nie tylko to, że Jezus Chrystus przyniósł nam pokój, ale także to, że On "jest" naszym pokojem.

I uzasadnia takie stwierdzenie, powołując się na tajemnicę Krzyża: przelewając "swoją Krew" - pisze - składając w ofierze "swoje Ciało", Jezus zniszczył wrogość "w sobie" i stworzył "w sobie z dwóch [rodzajów ludzi] jednego nowego człowieka" (Ef 2,14-16). Apostoł wyjaśnia, w jakim sensie, prawdziwie nieprzewidywalnym, pokój mesjański urzeczywistni się w samej Osobie Chrystusa i w Jego zbawczym misterium.

Wyjaśnia to, pisząc - podczas pobytu w więzieniu - do wspólnoty chrześcijańskiej, mieszkającej tu w Efezie: "do świętych, którzy są w Efezie, i do wiernych w Chrystusie" (Ef 1,1), jak czytamy w adresie Listu.

Apostoł życzy im "łaski i pokoju od Boga Ojca naszego i Pana Jezusa Chrystusa" (Ef 1,2). "Łaska" jest siłą, przemieniającą człowieka i świat; "pokój" jest dojrzałym owocem takiej przemiany. Chrystus jest łaską; Chrystus jest pokojem.

Paweł czuje się obecnie powołany do głoszenia "tajemnicy", to znaczy planu Bożego, który dopiero w pełni czasów, w Chrystusie, wypełnił się i ujawnił: że "poganie już są współdziedzicami i współczłonkami Ciała, i współuczestnikami obietnicy w Chrystusie Jezusie przez Ewangelię" (Ef 3,6). "Tajemnica" ta wypełnia się, na płaszczyźnie historyczno-zbawczej, w Kościele, tym Ludzie nowym, w którym po zburzeniu starego muru podziału, odnajdują się w jedności Żydzi i poganie.

Tak jak Chrystus, Kościół jest nie tylko narzędziem jedności, ale także wymownym znakiem. A Maryja Panna, Matka Chrystusa i Kościoła jest Matką tej tajemnicy jedności, którą Chrystus i Kościół tworzą w sposób nierozerwalny i którą budują w świecie i w historii.