Jak już informowaliśmy, papież Benedykt XVI mianował 11 lipca włoskiego jezuitę o. Federico Lombardi nowym dyrektorem Biura Prasowego Stolicy Apostolskiej.
Pozostanie on jednocześnie dyrektorem generalnym Radia Watykańskiego i Watykańskiego Ośrodka Telewizyjnego. Zastąpił Joaquína Navarro-Vallsa, który pełnił tę funkcję od 1984 r.
W ogłoszonym w dniu nominacji liście do dziennikarzy akredytowanych przy Stolicy Apostolskiej o. Lombardi przypomniał, że pracuje od dawna, "aby działalność Ojca Świętego i rzeczywistość Kościoła mogły być znane i rozumiane w sposób obiektywny i odpowiedni".
Podziękował dr. Navarro-Vallsowi za jego długą, "umiejętną, inteligentną i z wyjątkowym oddaniem" pełnioną służbę na tym polu. Zapewnił, że dziennikarze mogą liczyć nadal na pomoc personelu Biura Prasowego. Poprosił ludzi mediów o życzliwość, "aby to wspólne przemierzanie naszej drogi było jeszcze owocniejsze".
Nowy dyrektor Biura Prasowego Stolicy Apostolskiej urodził się 29 sierpnia 1942 r. w miejscowości Saluzzo w Piemoncie. Do szkoły chodził w Turynie, tam też ukończył Instytut Społeczny jezuitów. W 1960 r. wstąpił do nowicjatu prowincji turyńskiej Towarzystwa Jezusowego, a w latach 1962-65 studiował filozofię w Gallarate koło Varese.
W latach 1965-69 opiekował się studentami jezuickiego Kolegium Uniwersyteckiego w Turynie i uzyskał dyplom z matematyki na miejscowym uniwersytecie, w latach 1969-73 kształcił się w Wyższej Szkole św. Jerzego we Frankfurcie nad Menem.
W 1972 r. przyjął święcenia kapłańskie, po czym w 1973 r. rozpoczął pracę w redakcji dwutygodnika jezuickiego "Civilta Cattolica", którego w 1977 r. został wicedyrektorem. W okresie 1984-90 był przełożonym włoskiej prowincji jezuitów.
W 1991 r. otrzymał nominację na dyrektora programowego Radia Watykańskiego, który to urząd pełnił do 4 listopada 2005 r., gdy został dyrektorem generalnym tej rozgłośni. Jednocześnie od 2001 jest dyrektorem generalnym Watykańskiego Ośrodka Telewizyjnego.
Biuro Prasowe Stolicy Apostolskiej sięga swymi początkami czasów przed II wojną światową. 20 lutego 1939 r. powstał Zarząd Informacji "L'Osservatore Romano", któremu powierzono zadanie informowania na bieżąco dziennikarzy o działalności papieża.
W okresie Soboru Watykańskiego II (1962-65) działało Biuro Prasowe, przekazujące wiadomości o pracach tego wielkiego forum. W 1966 r. wchłonęło ono zadania Zarządu i zaczęło istnieć jako Biuro Prasowe Stolicy Apostolskiej pod opieką Papieskiej Komisji ds. Środków Społecznego Przekazu.
Nowe wytyczne w sprawie jego działalności wydał Jan Paweł II, a ogłosił je Sekretariat Stanu w formie listu z 28 maja 1986 r. Według tych ustaleń jest to "urząd Stolicy Apostolskiej, mający za zadanie rozpowszechnianie wiadomości dotyczących prac Ojca Świętego i działalności Stolicy Świętej" i korzystający "w wypełnianiu swej pracy, podobnie jak «L'Osservatore Romano», Radio Watykańskie i Watykański Ośrodek Telewizyjny, z właściwej mu autonomii w działaniu".
Konstytucja apostolska Jana Pawła II "Pastor Bonus" w 28 czerwca 1988 r., reformująca Kurię Rzymską, stwierdza, że Biuro Prasowe jest "szczególnym urzędem", podlegającym Sekcji Pierwszej Sekretariatu Stanu, ogłaszającym i rozpowszechniającym "oficjalne komunikaty dotyczące zarówno działań Ojca Świętego, jak i działalności Stolicy Apostolskiej".
Od 28 marca 1990 r. w ramach Biura Prasowego istnieje Watykańska Służba Informacyjna (Vatican Information Service - VIS). Przekazuje ona codziennie, przede wszystkim przedstawicielstwom papieskim, biskupom i innym instytucjom na całym świecie wiadomości o nauczaniu i działalności duszpasterskiej Ojca Świętego i Stolicy Apostolskiej w językach angielskim, hiszpańskim, francuskim i włoskim za pośrednictwem poczty elektronicznej i faksem.
Biuro Prasowe wydaje codzienne Biuletyn, a z okazji synodu Biskupów - codzienny informator "Synodus Episcoporum". VIS ogłasza codziennie w czterech językach Codzienny Serwis Teleelektroniczny VIS.
Od 2017 r. jest ona przyznawana również przedstawicielom świata kultury.
Ojciec Święty w liście z okazji 100-lecia erygowania archidiecezji katowickiej.
Przyboczna straż papieża uczestniczyła w tajnych operacjach, także podczas drugiej wojny światowej.
Droga naprzód zawsze jest szansą, w złych i dobrych czasach.
Mają uwydatnić, że jest to pogrzeb pasterza i ucznia Chrystusa, a nie władcy.
W audiencji uczestniczyła żona prezydenta Ukrainy Ołena Zełenska.
Nazwał to „kwestią sprawiedliwości”, bardziej, aniżeli hojności.