Audiencja środowa: O roli Tradycji we wspólnocie Kościoła

Papież nawiązał też do 20. rocznicy katastrofy w Czarnobylu i zapewnił o swojej modlitwie za jej ofiary Na Placu św. Piotra zgromadziło się ok. 50 tys. pielgrzymów z całego świata, w tym wielu z Polski.


Publikujemy cały tekst nauczania Ojca Świętego:

Drodzy bracia i siostry!

W nowym cyklu katechez, który niedawno rozpoczęliśmy, staramy się pojąć pierwotny kształt Kościoła, jakiego pragnął Pan, aby dzięki temu lepiej zrozumieć także nasze miejsce, nasze życie chrześcijańskie w wielkiej wspólnocie Kościoła. Dotychczas zrozumieliśmy, że wspólnotę kościelną wzbudzał i podtrzymywał Duch Święty, a strzegła i wspierała posługa apostolska. I ta wspólnota, którą nazywamy Kościołem, nie tylko rozciąga się na wszystkich wiernych w określonym momencie historycznym, ale obejmuje także wszystkie czasy i wszystkie pokolenia.

Mamy więc dwojaką powszechność: powszechność synchroniczną - jesteśmy zjednoczeni z wierzącymi ze wszystkich stron świata, a także powszechność tak zwaną diachroniczną, to znaczy, że należą do nas wszystkie czasy, także wierzący w przeszłości i wierzący w przyszłości tworzą wraz z nami jedną wielką wspólnotę. Zgodnie ze świadectwem Nowego Testamentu, obejmuje ona wszystkie miejsca, wszystkie czasy, Duch zaś jawi się jako gwarant czynnej obecności tajemnicy w historii, jako Ten, który zapewnia jej realizację w ciągu wieków.

Dzięki Pocieszycielowi doświadczenie Zmartwychwstałego, które było udziałem wspólnoty apostolskiej na początku Kościoła, będzie mogło być zawsze przeżywane przez następne pokolenia, ponieważ jest przekazywane i aktualizowane w wierze, w kulcie i w komunii Ludu Bożego, pielgrzymującego w czasie. I w ten sposób my teraz, w czasie wielkanocnym, przeżywamy spotkanie ze Zmartwychwstałym nie tylko jako jakieś wydarzenie z przeszłości, lecz w komunii wiary, liturgii i życia Kościoła. Jest ono rzeczywistością obecną, aktualną także dla nas. Na tym przekazywaniu dóbr zbawienia, które czyni ze wspólnoty chrześcijańskiej stałą aktualizację, dzięki mocy Ducha, pierwotnej wspólnoty, polega Tradycja apostolska w Kościele. Nosi ona taką nazwę, gdyż narodziła się ze świadectwa Apostołów i ze wspólnoty pierwszych uczniów, została przekazana pod kierunkiem Ducha Świętego w pismach Nowego Testamentu i w życiu sakramentalnym, w życiu wiary. Do tej Tradycji, która w całości jest stale aktualną rzeczywistością daru Jezusa, nieustannie odwołuje się Kościół jako do swej podstawy i do swej normy przez nieprzerwaną sukcesję posługi apostolskiej.

Jezus, kiedy pozostawał jeszcze w swym życiu historycznym, ograniczał swoją misję do Domu Izraela, ale dawał już do zrozumienia, że Jego dar przeznaczony był nie tylko dla ludu Izraela, ale dla całego świata i po wszystkie czasy. Zmartwychwstały z kolei powierza wprost Apostołom (por. Łk 6, 13) zadanie nauczania wszystkich narodów, gwarantując swoją obecność i swoją pomoc aż do skończenia czasów (por. Mt 28, 19n.). Powszechność zbawienia wymaga zresztą, aby pamiątka Paschy sprawowana była nieprzerwanie w historii aż do chwalebnego powrotu Chrystusa (por. 1 Kor 11, 26). Kto zaktualizuje zbawczą obecność Pana Jezusa przez posługę Apostołów - przywódców Izraela eschatologicznego (por Mt 19,28) i przez całe życie ludu nowego przymierza?