W Watykanie trwają prace nad reformą prawa kanonicznego - ujawnił kard. Francesco Coccopalmerio. Przewodniczący Papieskiej Rady ds. Tekstów Prawnych mówił o tym na konferencji prasowej poświęconej 30. rocznicy ogłoszenia obecnie obowiązującego Kodeksu Prawa Kanonicznego.
Podpisany przez bł. Jana Pawła II 25 stycznia 1983 r. Kodeks dokonał recepcji postanowień Soboru Watykańskiego II, wprowadzonych w jego wyniku instytucji i głównych innowacji - przypomniał szef watykańskiej dykasterii.
Poinformował, że w centrum jej zainteresowania znajdują się obecnie: prawo małżeńskie i długotrwałość procesów w sprawie stwierdzenia nieważności małżeństwa, a także konsekwencje migracji, która powoduje m.in. wymieszanie się na jednym terytorium wiernych podlegających prawu Kościoła obrządku łacińskiego i prawu Kościołów wschodnich. Ze względu na te i inne kwestie „pracujemy nad rewizją prawa kanonicznego”, która jednak „zabierze dużo czasu”.
Wśród nowości wprowadzonych przez Vaticanum II i wprowadzonych do Kodeksu Prawa Kanonicznego kard. Coccopalmerio wymienił „doktrynę o episkopacie, która nie jest całkiem nową w najgłębszej świadomości Kościoła”, ale „szczęśliwie została ponownie odkryta, zwłaszcza gdy chodzi o kolegialność biskupów”.
Kolejnym novum było soborowe nauczanie o laikacie i jego misji w Kościele obok duchownych. - Kodeks przyjął tę doktrynę, nadając moc prawną skutecznemu udziałowi wiernych świeckich w podejmowaniu decyzji duszpasterskich przez biskupa i proboszcza - wyjaśnił włoski purpurat.
Kolejne dwa przykłady to „koncepcja parafii, pojmowanej nie jako terytorium lub struktura, lecz jako «wspólnota wiernych»” oraz - na polu ekumenicznym - „doktryna o komunii między Kościołem katolickim i innymi Kościołami chrześcijańskimi, jeszcze niedoskonałej, ale rzeczywistej i istniejącej”.
Ochrona przed wykorzystywaniem to nie jakaś strategia duszpasterska, lecz samo serce Ewangelii.
Przestrzegł też przed możliwymi konsekwencjami tej technologii dla rozwoju dzieci i młodzieży.
Założyciele obu zakonów wnieśli znaczący wkład w odnowę życia chrześcijańskiego.
„Serce Kościoła rozdzierają krzyki, które dochodzą z miejsc ogarniętych wojną".