Wysokogórskiemu sanktuarium Jana Pawła II u podnóża Gran Sasso w Abruzji we Włoszech został nadany szczególny status kościoła „sub umbra Petri” – czyli dosłownie w cieniu Bazyliki św. Piotra
Oznacza to, że jest ono odtąd w sposób wyjątkowy związany z bazyliką watykańską. Przywilej ten nadał mu specjalnym dekretem archiprezbiter bazyliki św. Piotra kard. Angelo Comastri. Zaś Penitencjaria Apostolska zatwierdziła odpusty zupełne, które będzie można uzyskać w tej świątyni pod zwyczajnymi warunkami przy następujących okazjach: w Uroczystość Świętych Apostołów Piotra i Pawła, w rocznicę poświęcenia bazyliki watykańskiej, w rocznicę wyboru Papieża, raz w roku w dowolnie wybranym przez wiernego dniu oraz zawsze ilekroć większa grupa pielgrzymów pobożnie nawiedza sanktuarium.
Sanktuarium bł. Jana Pawła II w San Pietro della Jenca to średniowieczny kościółek, który niegdyś należał prawdopodobnie do większego kompleksu klasztornego. Porzucony przez mnichów, stał się kapliczką górskich pasterzy. Jan Paweł II często udawał się tam na modlitwę w czasie swych potajemnych wycieczek w góry. 11 maja tego roku, a zatem zaledwie kilka dni po beatyfikacji, arcybiskup pobliskiej L’Aquili ustanowił w kościółku diecezjalne sanktuarium Jana Pawła II. 7 sierpnia kard. Stanisław Dziwisz osobiście przekazał mu relikwię krwi błogosławionego Papieża.
W audiencji uczestniczyła żona prezydenta Ukrainy Ołena Zełenska.
Nazwał to „kwestią sprawiedliwości”, bardziej, aniżeli hojności.
Dla chrześcijan nadzieja ma imię i oblicze. Dla nas nadzieja to Jezus Chrystus.
Ojciec święty w przesłaniu do uczestników spotkania pt. „Dobro wspólne: teoria i praktyka”.