Liturgia Męki Pańskiej

My chrześcijanie podążamy dziś za Nim – stajemy przed sądem i idziemy z Nim na Kalwarię. Papież Jan Paweł II zwrócił uwagę, że w tej drodze żołnierze, wrogowie, ci, którzy przyczynili się do Jego skazania. Przyjaciół było zdecydowanie mniej. Tylko w drobnej mierze mogli przynieść Mu ulgę (zob. homilia na Wielki Piątek 1984). Tamten pochód przeszedł ulicami Jerozolimy tylko jeden raz, a jednak droga krzyżowa trwa także dziś. Przechodzą nią coraz nowe tłumy na całej ziemi. Dziś sam siebie pytam, kim właściwie jestem na tej drodze z Jezusem?

W końcu wraz z Janem i niewiastami stajemy u stóp Ukrzyżowanego na Golgocie. „Czy, patrząc na niego, (…) można nie doświadczać miłosierdzia Najwyższego, który przebacza i zbawia poprzez przebłagalną ofiarę Krzyża, nadając w ten sposób autentyczny sens ludzkiemu cierpieniu?” – pytał Jan Paweł II podczas Katechezy środowej 12 IV 1995 roku.

I tak od dwudziestu wieków Kościół wspomina tamto wydarzenie i podąża śladem Chrystusowej męki. „Pragniemy wnikać w treść tamtego wydarzenia, aby z mocą przemówiło do naszych umysłów i serc i stałą się źródłem łaski prawdziwego uczestnictwa.

Uczestniczyć, to znaczy mieć udział. (…) To znaczy doświadczyć w Duchu Świętym tej miłości, jaką krzyż Chrystusa kryje w sobie. To znaczy w świetle tej miłości rozpoznać swój własny krzyż” – podkreślał papież Polak w Wielki Piątek Jubileuszowego Roku 2000.

Liturgia Wielkiego Piątku daje nam okazję rozważenia wielkiej tajemnicy Chrystusowego krzyża. Daje nam szansę zamyślenia się nad krzyżem i odnalezienia własnej drogi na Jego Drodze. „Oto drzewo Krzyża, na którym zawisło zbawienie świata!” – słysząc te słowa, upadamy ta kolana, by oddać hołd nieskończonej miłości Chrystusa. „W liturgii Wielkiego Piątku, głosząc pochwałę Krzyża, na którym dokonało się zbawienie świata, Kościół prowadzi nas niejako do centrum dziejów człowieka. Oto stajemy między „drzewem wiadomości dobrego i złego”, a „drzewem życia” – pisał Jan Paweł II w niewygłoszonym przemówieniu na Wielki Piątek 1995 roku. O ile człowiek w raju wybrał to pierwsze, odsuwając się tym samym od drzewa życia, o tyle Krzyż Chrystusa jest dla nas nowym drzewem życia.

Wreszcie grób. „Grób jest ostatnim etapem obumierania Syna Bożego podczas całego Jego ziemskiego życia; jest znakiem Jego najwyższej ofiary dla nas i dla naszego zbawienia. Ten grób już niebawem stanie się pierwszym znakiem uwielbienia i wywyższenia Syna Bożego w chwale Ojca” (Wielki Piątek 2000)

  Pascha z błogosławionym Janem Pawłem II, Wydawnictwo "Salwator" Komentarz przygotowany na podstawie materiałów serwisu papiez.wiara.pl oraz najnowszej książki Wydawnictwa Salwator "Pascha z błogosławionym Janem Pawłem II". W tej niewielkiej publikacji red. Janusz Poniewierski zebrał rozważania Jana Pawła II na temat liturgii Wielkiego Tygodnia i Wielkiej Nocy. Papież - wkrótce błogosławiony - przez lata swojego pontyfikatu prowadził nas ku temu, co jest istotą chrześcijaństwa - wiary w zmartwychwstanie Jezusa, które poprzedziły wydarzenia Wielkiego Tygodnia. Książeczka przygotowana przez papieskiego biografa - Janusza Poniewierskiego - może pomóc lepiej zrozumieć i dobrze przeżyć rozpoczęte dziś Triduum Paschalne - jego gesty, znaki, symbole.