Msza Wieczerzy Pańskiej

Chrystus wstał od wieczerzy, złożył szaty, a następnie umył uczniom nogi. To obmycie miało przygotować zebranych w Wieczerniku do ustanowienia Eucharystii. "Dlaczego Chrystus chciał rozpocząć od umywania nóg?" - zastanawiał się Jan Paweł II w swojej homilii na Wielki Czwartek 1994 roku. Jak wyjaśnił wówczas, ten symbol miał być dla uczniów znakiem, wyrazem służby i pokornej miłości. Jak mówi Benedykt XVI, "dla Ewangelisty czyn ten reprezentuje całe życie Jezusa i ukazuje Jego miłość aż do końca, miłość nieskończoną, sprawiającą, że człowiek staje się zdolny do wspólnoty z Bogiem i wyzwolony" (Katecheza o znaczeniu Triduum Sacrum, 31 ,marca 2010)

Chrystus w tym znaku ukazuje się nam jako sługa - "Sługa Jahwe" z proroctwa Izajasza. Daje tym samym dowód, że słowa proroka zaczynają się spełniać. Chrystus w tym znaku zniża się do człowieka. Jest to jakby przedsmak tego, co będzie się działo podczas każdej Eucharystii. "Czyż od tej chwili - oddając siebie samego w Komunii eucharystycznej - nie będzie zniżał się stale do poziomu tak wielu serc ludzkich? Czy nie będzie im służył zawsze w ten sposób? Eucharystia oznacza także służbę, wychylenie się ku człowiekowi. - podkreślał Jan Paweł II w Wielki Czwartek 1979 roku.

Również i my w tę postawę Chrystusa mamy naśladować. Sprawując Eucharystię, kapłani powinni szczególnie pamiętać, że to ich służba, do której zostali wezwani. "Jezus obmywa im nogi (por. J 13,1-25), wzywając ich, aby okazywali sobie wzajemną miłość, tak jak On ich umiłował, oddając za nich swoje życie. Powtarzając ten gest w czasie liturgii również my jesteśmy wezwani do dawania czynnego świadectwa o miłości naszego Odkupiciela" - zwrócił uwagę Benedykt XVI podczas swojej katechezy w Wielką Środę 2011.

Jeszcze mocniej o postawie służby wobec bliźnich wypowiedział się Jan Paweł II na kartach Mane nobiscum Domine (28): "Nie możemy się łudzić: tylko po wzajemnej miłości i trosce o potrzebujących zostaniemy rozpoznani jako prawdziwi uczniowie Chrystusa".

Wielka mesjańska posługa Chrystusa rozpoczyna się tu w Wieczerniku. W tej posłudze Jezus nie zatrzymuje się w pół kroku, rozdaje siebie. Najpierw ustanawia Eucharystię, podczas której rozdaje się symbolicznie apostołom, by następnego dnia rozdać siebie dosłownie - na krzyżu. "Chrystus, który całkowicie żyje dla Ojca, pragnie, ażebyśmy żyli przez Niego, i dlatego nam siebie daje pod postacią Chleba i wina" (Jan Paweł II, Wielki Czwartek 1994). Nakazuje też apostołom naśladować ten jego gest.

"Jezus – prawdziwy Baranek paschalny – świadom zbliżającej się śmierci, składa w ofierze samego siebie dla naszego zbawienia. Wypowiadając słowa błogosławieństwa nad chlebem i winem, uprzedza On ofiarę krzyża i wyraża zamiar, aby Jego obecność została w taki właśnie sposób uwieczniona przez uczniów. Pod postaciami chleba i wina staje się On rzeczywiście obecny w swoim Ciele, które nam daje i w swojej przelanej Krwi. W czasie Ostatniej Wieczerzy ustanawia On Apostołów szafarzami tego sakramentu zbawienia" - wyjaśnia papież Benedykt XVI (Benedykt XVI o Triduum Paschalnym)

  Pascha z błogosławionym Janem Pawłem II, Wydawnictwo "Salwator" Komentarz przygotowany na podstawie materiałów serwisu papiez.wiara.pl oraz najnowszej książki Wydawnictwa Salwator "Pascha z błogosławionym Janem Pawłem II". W tej niewielkiej publikacji red. Janusz Poniewierski zebrał rozważania Jana Pawła II na temat liturgii Wielkiego Tygodnia i Wielkiej Nocy. Papież - wkrótce błogosławiony - przez lata swojego pontyfikatu prowadził nas ku temu, co jest istotą chrześcijaństwa - wiary w zmartwychwstanie Jezusa, które poprzedziły wydarzenia Wielkiego Tygodnia. Książeczka przygotowana przez papieskiego biografa - Janusza Poniewierskiego - może pomóc lepiej zrozumieć i dobrze przeżyć rozpoczęte dziś Triduum Paschalne - jego gesty, znaki, symbole.