Zawsze kroczyć za Jezusem

Oto polski tekst rozważań Ojca Świętego:

Drodzy bracia i siostry!

Dziękuję Panu za to, że pozwolił mi przeżyć w minionych dniach rekolekcje i jestem również wdzięczny tych wszystkim, którzy towarzyszyli mi w tym modlitwą. Niedziela dzisiejsza – druga Wielkiego Postu – nosi nazwę Przemienienia, gdyż Ewangelia opowiada nam o tej wielkiej tajemnicy życia Chrystusa. Po zapowiedzeniu uczniom swej męki „wziął [On] z sobą Piotra, Jakuba i brata jego Jana i zaprowadził ich na górę wysoką, osobno. Tam przemienił się wobec nich: twarz Jego zajaśniała jak słońce, odzienie zaś stało się białe jak światło” (Mt 17, 1-2). Według zmysłów, światło Słońca jest silniejsze niż cokolwiek zna przyroda, ale według ducha, uczniowie widzieli, przez krótką chwilę, blask jeszcze silniejszy – blask boskiej chwały Jezusa, który rozświetla całe dziej zbawienia. Święty Maksym Wyznawca stwierdza, że „szaty, gdy stały się białe, niosły symbol słów Pisma Świętego, które stały się jasne, przejrzyste i świetliste” (Ambiguum 10: PG 91, 1128 B).

Ewangelia mówi, że obok przemienionego Jezusa „ukazali się Mojżesz i Eliasz, którzy rozmawiali z Nim” (Mt 17, 3); Mojżesz i Eliasz – postać Prawa i Proroków. Był tam Piotr, który zachwycony, zawołał: „Panie, dobrze, że tu jesteśmy; jeśli chcesz, postawię tu trzy namioty: jeden dla Ciebie, jeden dla Mojżesza i jeden dla Eliasza” (Mt 17, 4). Tymczasem św. Augustyn komentuje to, stwierdzając, iż mamy tylko jedno mieszkanie: Chrystusa; to On „jest Słowem Bożym, Słowem Boga w Prawie, Słowem Boga w Prorokach” (Kazanie „De Verbis Ev.” 78,3: PL 38, 491). Albowiem sam Ojciec woła: „To jest mój Syn umiłowany, w którym mam upodobanie, Jego słuchajcie” (Mt 17, 5). W Przemienieniu Jezus nie zmienia się, ale objawia swoją boskość, jest ono „głębokim współprzeniknięciem Jego bytu z Bogiem, który staje się czystym światłem. W swym jednym bycie z Ojcem Jezus sam staje się Światłem ze Światła” (Jezus z Nazaretu; Mediolan 2007, str. 357). Piotr, Jakub i Jan, rozważając boskość Pana, zostają przygotowani do zmierzenia się ze skandalem krzyża, jak o tym śpiewa starożytny hymn: „Na górze przemieniłeś się a Twoi uczniowie, choć nie byli do tego zdolni, rozważali Twoją chwałę, aby – widząc Cię ukrzyżowanego – zrozumieli, że Twoja męka była dobrowolna i aby głosili światu, że jesteś prawdziwie blaskiem Ojca” (Kontakion na Przemienienie, w: Mineia, t. 6, Rzym 1901, 341).

Drodzy przyjaciele, my także uczestniczymy w tym widzeniu i w tym nadprzyrodzonym darze, gdy użyczamy miejsce modlitwie i słuchaniu Słowa Bożego. Ponadto, zwłaszcza w tym okresie Wielkiego Postu, zachęcam, aby – jak pisze sługa Boży Paweł VI – „odpowiedzieć na Boże wezwanie do pokuty za pomocy jakichś dobrowolnych uczynków, poza wyrzeczeniami narzucanymi przez ciężary dnia codziennego” (konstytucja apostolska „Paenitemini”, 17 lutego 1966, III; zb. AAS 58 [1966], 182). Prośmy Maryję Pannę, aby pomogła nam zawsze wsłuchiwać się i kroczyć za Panem Jezusem aż po mękę i krzyż, aby mieć udział także w Jego chwale.

Do Polaków Ojciec Święty powiedział:

„Pozdrawiam serdecznie Polaków. Wczoraj obchodziliśmy uroczystość świętego Józefa, Głowy Świętej Rodziny, Opiekuna Kościoła, a także mojego Patrona. Wszystkim, którzy w dniach rekolekcji watykańskich i we wspomnianą uroczystość zanosili do Boga modlitwy w mojej intencji, serdecznie dziękuję. Niech święty Józef oręduje w niebie za nami wszystkimi. Niech wspiera wasze rodziny w zmaganiach z trudami życia. Na nowy tydzień Wielkiego Postu z serca wam błogosławię”.

Papież wyraził głębokie zaniepokojenie obecną sytuacją w Libii, a zarazem duchową bliskość z jej mieszkańcami. Wezwał polityków i wojskowych, uczestniczących w rozpoczętych wczoraj działaniach w tym kraju o zapewnienie bezpieczeństwa jego ludności oraz zapewnił, że modli się o pokój dla całego regionu Afryki Północnej.