Papież o św. Elżbiecie i św. Janie z Kęt

Papież pozdrowił pielgrzymów w kilku językach. Zwracając się do Polaków przypomniał, że „dzisiaj w Polsce przypada liturgiczne wspomnienie świętego Jana z Kęt: filozofa, teologa na Uniwersytecie Jagiellońskim, patrona archidiecezji krakowskiej. Był pracowity, wytrwały, pobożny”.

„Wyróżniał się duchem miłosierdzia i troską o ubogich. Uczmy się od niego wierności Chrystusowi i Ewangelii. Niech będzie pochwalony Jezus Chrystus” – dodał Benedykt XVI.

Wśród pielgrzymów z Polski byli: bp Błażej Kruszyłowicz z grupą młodzieży z Civitas Christiana w Szczecinie oraz biskupi pomocniczy archidiecezji krakowskiej Jan Szkodoń i Jan Zając.

W katechezie Ojciec Święty przypomniał sylwetkę św. Elżbiety – córki Andrzeja III, króla Węgier. Urodzona w 1207 r. na zamku Saros Patak koło Bratysławy, bardzo młodo została zaręczona w Wartburgu z Ludwikiem, który w wieku 18 lat poślubił Elżbietę.

„Była mądrą żoną i matką, osobą głębokiej wiary, wrażliwą na ludzką biedę. Podejmując dzieła miłosierdzia rozdawała potrzebującym jedzenie, ubrania, spłacała ich długi, niosła pomoc chorym. Ta jej postawa, popierana przez męża, wyrastała z fascynacji świętym Franciszkiem i z kierownictwa duchowego franciszkanów Rudygera i Konrada” – mówił o niej papież.

Przypomniał, że po śmierci męża w 1227 r. Elżbieta opuściła Wartburg i osiadła z dziećmi w Eisenach, a rok później złożyła ślub wyrzeczenia się świata. „Z przysługujących jej dóbr, ufundowała szpital dla najbiedniejszych i opuszczonych chorych, którym osobiście posługiwała. Jako pierwsza tercjarka przyjęła wraz z przyjaciółkami habit franciszkański. Ostatnie lata swego życia spędziła w skrajnym wyrzeczeniu i ubóstwie. Zmarła w 1231 r. W cztery lata później papież Grzegorz IX ogłosił ją świętą” – mówił o Elżbiecie z Turyngii papież.

„Naśladując ją dostrzegajmy w potrzebujących braciach przychodzącego do nas Chrystusa” – powiedział Benedykt XVI.