W hołdzie św. Jadwidze Królowej Polski

Msza św. kanonizacyjna

Tłumy krakowian i przybyszów z całej Polski od wczesnego rana przybywały na krakowskie Błonia na kanonizacyjną Mszę św. Przybyła także 60-tysięczna grupa członków Ruchu Światło-Życie, a wśród licznych gości honorowych byli rektorzy wszystkich wyższych uczelni oraz burmistrzowie Wilna i Budapesztu. Ocenia się, że w uroczystości uczestniczyło około 1,5 miliona wiernych. Uroczystą Liturgię odprawił Jan Paweł II wraz z 85 biskupami i 300 księżmi. Była to pierwsza w historii naszego państwa kanonizacja mająca miejsce na ziemiach polskich. O dokonanie kanonizacji poprosił Ojca Świętego kard. Alberto Bovone, proprefekt Kongregacji ds. Świętych. Metropolita krakowski kard. Franciszek Macharski przedstawił sylwetkę nowej Świętej.

Ojciec Święty stwierdził w homilii, że o ile przed kilku laty najważniejszym zadaniem krajów świata było jak najlepsze odkrycie i wykorzystanie przestrzeni własnej wolności, o tyle teraz Bóg stawia nowe zadanie: miłować i służyć czynem i prawdą. To właśnie postać św. Jadwigi Królowej uczy takiego korzystania z daru wolności. Papież wezwał do refleksji, czy prawda w Polsce jest szanowana. „Zastanawiajmy się nad »polską prawdą«. Rozważajmy, czy jest szanowana w naszych domach, w środkach społecznego przekazu, urzędach publicznych, parafiach. Czy nie wymyka się niekiedy ukradkiem pod naporem okoliczności? Czy nie jest wykrzywiana, upraszczana? Czy zawsze jest w służbie miłości?" Jan Paweł II zaapelował także do Polaków, aby zastanowili się nad swoim postępowaniem - „Zastanawiajmy się nad »polskim czynem«. Rozważajmy, czy jest podejmowany roztropnie? Czy jest systematyczny, wytrwały? Czy jest odważny i wielkoduszny? Czy jednoczy, czy też dzieli ludzi? Czy nie uderza w kogoś nienawiścią albo pogardą? A może tego czynu miłości, polskiego, chrześcijańskiego czynu jest zbyt mało?".

Przedstawiając w szerokim zarysie postać św. Jadwigi, Jan Paweł II podkreślił, że za jej sprawą dopełniło się dzieło ewangelizacji Europy, aby potem Stary Kontynent mógł podjąć ewangelizację innych krajów i kontynentów na całym świecie. Za najważniejszy rys życia św. Jadwigi, a zarazem miarę jej wielkości uznał Papież ducha służby Chrystusowi i powierzonemu jej ludowi. Ożywiała religijną i Kulturalną współpracę między narodami, a jej wrażliwość na krzywdy społeczne wielekroć była sławiona przez poddanych.

Istotnym elementem jej szerokiej działalności była służba na rzecz kultury, a szczególnie edukacji. Papież podkreślił, iż Jadwiga miała świadomość, ze „wiara potrzebuje kultury i kulturę tworzy, że żyje w przestrzeni kultury". Dlatego przykładała wielką wagę do rozwoju kultury, zakładając m.in. Uniwersytet Jagielloński.