Jan Paweł II o życiu ludzkim

Ewangelia miłości Boga do człowieka, Ewangelia godności osoby i Ewangelia życia stanowią jedną i niepodzielną Ewangelię. Kolejny proponowany dokument – encyklika – dotyczy trzeciej z wymienionych.

Oczywiście chodzi o encyklikę "Evangelium Vitae"

1. Mamy dziś do czynienia z „kulturą śmierci”. Jej źródła – według Jana Pawła II – leżą w postawach ludzi, typowych dla współczesnej kultury. To one stanowią korzeń grzechów przeciw życiu. Jakie to postawy?

a. Kultura antysolidarystyczna /12/
b. Nastawienie na sukces /12/
c. Błędne rozumienie wolności /19-20/
d. Praktyczny materializm /23/

2. Dlaczego życie jest zawsze dobrem?

Ze względu na:
a. Pochodzenie od Boga
b. Przeznaczenie do komunii z Bogiem
/34-38/

3. Powiedziano: „Nie zabijaj”. Czasem jednak pozbawienie kogoś życia bywa nieuniknione. Jak Jan Paweł II uzasadnia prawo do obrony? Jaka jest jego opinia na temat kary śmierci?

Podstawą prawa do obrony własnej jest wartość życia i obowiązek miłości samego siebie w takiej samej mierze, jak innych. „Nikt zatem nie może wyrzec się prawa do obrony własnej tylko dlatego, że nie dość miłuje życie lub samego siebie, ale jedynie na mocy heroicznej miłości, która pogłębia i przemienia miłość samego siebie […] w radykalną gotowość do ofiary” – napisał Jan Paweł II.

„Uprawniona obrona może być nie tylko prawem, ale poważnym obowiązkiem tego, kto jest odpowiedzialny za życie drugiej osoby, za wspólne dobro rodziny lub państwa” – dodał, cytując Katechizm Kościoła Katolickiego. Odebranie napastnikowi możliwości szkodzenia może niestety oznaczać czasem pozbawienie go życia – wtedy spowodowanie śmierci należy przypisać samemu napastnikowi, który naraził się na nią swoim działaniem.

W tej perspektywie (prawa do obrony) należy rozpatrywać zagadnienie kary śmierci. „Władza publiczna powinna przeciwdziałać naruszaniu praw osobowych i społecznych, wymierzając sprawcy odpowiednią do przestępstwa karę, jako warunek odzyskania prawa do korzystania z własnej wolności. W ten sposób władza osiąga także cel, jakim jest obrona ładu publicznego i bezpieczeństwa osób, a dla samego przestępcy kara stanowi bodziec i pomoc do poprawy oraz wynagrodzenia za winy.” – pisze papież. Nie powinien to być jednak - poza przypadkami absolutnej konieczności czyli sytuacjami, gdy nie istnieją inne sposoby obrony społeczeństwa – najwyższy wymiar kary.

„Dzisiaj, dzięki coraz lepszej organizacji instytucji penitencjarnych, takie przypadki są bardzo rzadkie, a być może już nie zdarzają się wcale.” – dodaje Jan Paweł II. /55-56/

4. Za zabójstwo dziecka nienarodzonego odpowiada matka, osoby namawiające, personel medyczny… Ale to nie wszystko. Na czyją jeszcze odpowiedzialność wskazuje Jan Paweł II?

Oprócz matki, ojca, osób namawiających, personelu medycznego, Jan Paweł II wspomina o:
a) prawodawcach, którzy poparli i zatwierdzili prawa dopuszczające przerywanie ciąży;
b) zarządzających instytucjami służby zdrowia, w których dokonuje się przerywania ciąży;
c) tych, którzy przyczynili się do rozpowszechnienia postawy permisywizmu seksualnego i lekceważenia macierzyństwa;
d) tych, którzy powinni byli zatroszczyć się - a nie uczynili tego - o skuteczną politykę rodzinną i społeczną, wspomagającą rodziny;
e) instytucje międzynarodowe, fundacje i stowarzyszenia, które prowadzą programową walkę o legalizację i rozpowszechnienie aborcji na świecie.
/59/

5. Głosić „Ewangelię życia” znaczy więcej niż „bronić życia”. Nie może się skończyć tylko na zaangażowaniu w politykę i zmienianiu regulacji prawnych. To tylko jeden – mały fragment koniecznego zaangażowania. Jakie inne obszary naszej działalności wymienia papież jako istotne dla głoszenia „Ewangelii życia”?

a. Wysławiać Ewangelię życia /oddawać cześć Bogu/ /83-86/
b. Służyć Ewangelii życia /posługa miłości, wolontariat, polityka/ /87-91/
c. Rodzina jako sanktuarium życia /świadectwo/ /92-94/
d. Odnowa kultury /m.in. styl życia, nowy feminizm/ /95-99/
e. Post i modlitwa /100/