Pogoda ducha, która przyciąga

fot. Arturo Mari/Ufne serca/Biały Kruk

„Mów mi wujaszku...”

Do historii przejdą z pewnością nocne spotkania pod oknami papieskich rezydencji w czasie apostolskich podróży do Polski, a szczególnie te pod oknem krakowskiej Kurii metropolitalnej. Jednakże prawdziwym hitem papieskiego poczucia humoru, pogody ducha, radości było spotkanie z wiernymi w Wadowicach w 1999 roku. Może na stan ducha Ojca Świętego miało wpływ to, że był to powrót do domu rodzinnego, a, jak sam powiedział: „Wszędzie dobrze, ale w domu najlepiej”. Wtedy właśnie Ojciec Święty, w spontanicznym dialogu przypomniał swoje młode lata przeżyte w Wadowicach. Tej atmosfery obecni na tym spotkaniu nigdy nie zapomną.

Wspominając swoich kolegów gimnazjalnych powiedział: „Wszyscy razem chodzili do gimnazjum. Z Andrychowa jedna grupa, z Zatora druga grupa, z Kalwarii trzecia grupa. Nazywali kalwarianów »Ogórcorzami«, a wadowiczan - »Flacorzami«, a żywczan - »Szczupakami«. Sam smak...”. Papież zadziwił zebranych tym, że pamiętał nazwy ulic, fakty, nazwiska, ale, jak powiedział „wszystkiego nie da się wymienić, spamiętać, i tak dużo pamiętam”. Gdy młodzież skandowała: „Bardzo dużo, bardzo dużo”... Papież żartował w swoim stylu: „Bo się porządnie uczyłem”. Ta kilkudziesięciominutowa spontaniczna rozmowa przeszła do historii tego pontyfikatu.