* Powinność głoszenia Dobrej Nowiny
3. FUNKCJA EWANGELIZACYJNA RODZINY
Zwracając się do wszystkich z apelem o współpracę w dziele misyjnym, pragnę skierować go przede wszystkim do rodzin chrześcijańskich. Nasze czasy potrzebują przywrócenia doniosłej wartości rodziny, jej żywotności i równowagi. Jest to prawdą na płaszczyźnie ludzkiej: rodzina stanowi podstawową komórkę społeczeństwa, fundament jego najgłębszych przymiotów.
I jest to również prawdą w odniesieniu do Mistycznego Ciała Chrystusa, którym jest Kościół; dlatego właśnie Sobór nadał rodzinie piękny tytuł „Kościoła domowego” (por. Lumen gentium, n. 11). Ewangelizacja rodziny stanowi przeto zasadniczy cel działalności duszpasterskiej, ta zaś z kolei nie osiągnie w pełni swego celu, jeśli rodziny chrześcijańskie same nie staną się ewangelizatorami i misjonarzami. Pogłębienie duchowej świadomości osobowej sprawia, że każdy, rodzice i dzieci, posiada własne zadanie i znaczenie w chrześcijańskim życiu wszystkich pozostałych członków rodziny.
Nie ulega żadnej wątpliwości, że - zarówno na płaszczyźnie religijnej, jak i ludzkiej - działalność rodziny zależy od rodziców, od uświadomienia sobie ich własnej odpowiedzialności, od ich chrześcijańskich wartości. Dlatego też do nich w sposób szczególny chciałbym się zwrócić. Dzięki słowom i świadectwu własnego życia, rodzice są - jak poucza adhortacja apostolska Catechesi tradendae (por. n. 68) - pierwszymi katechetami swoich dzieci.
Pierwsze miejsce w tej działalności winna zajmować modlitwa. Pozwólcie, że położę nacisk na tę właśnie sprawę. Modlitwa bowiem, mimo pięknej odnowy, którą można stwierdzić tu i ówdzie, wciąż pozostaje czymś trudnym dla wielu chrześcijan, którzy mało się modlą. Zadaję sobie pytanie: do czego służy modlitwa? czy jest ona zgodna z naszym nowoczesnym pojęciem skuteczności? czy może nie jest czymś miernym odpowiadać modlitwą na materialne i duchowe potrzeby świata?
Wobec tych trudności umiejmy ukazywać nieustannie, że chrześcijańska modlitwa jest nieodłączna od naszej wiary w Boga, Ojca i Syna i Ducha Świętego, od naszej wiary w Jego miłość i Jego zbawczą moc, która działa w świecie. Dlatego modlitwa ma wartość przede wszystkim dla nas: Panie, „przymnóż nam wiary!” (Łk 17,6). Celem jej jest nasze nawrócenie, to znaczy - jak, już tłumaczył św. Cyprian - wewnętrzna i zewnętrzna dyspozycyjność, wola otwarcia się na przemieniające działanie Łaski.
Zwracając się do wszystkich z apelem o współpracę w dziele misyjnym, pragnę skierować go przede wszystkim do rodzin chrześcijańskich. Nasze czasy potrzebują przywrócenia doniosłej wartości rodziny, jej żywotności i równowagi. Jest to prawdą na płaszczyźnie ludzkiej: rodzina stanowi podstawową komórkę społeczeństwa, fundament jego najgłębszych przymiotów.
I jest to również prawdą w odniesieniu do Mistycznego Ciała Chrystusa, którym jest Kościół; dlatego właśnie Sobór nadał rodzinie piękny tytuł „Kościoła domowego” (por. Lumen gentium, n. 11). Ewangelizacja rodziny stanowi przeto zasadniczy cel działalności duszpasterskiej, ta zaś z kolei nie osiągnie w pełni swego celu, jeśli rodziny chrześcijańskie same nie staną się ewangelizatorami i misjonarzami. Pogłębienie duchowej świadomości osobowej sprawia, że każdy, rodzice i dzieci, posiada własne zadanie i znaczenie w chrześcijańskim życiu wszystkich pozostałych członków rodziny.
Nie ulega żadnej wątpliwości, że - zarówno na płaszczyźnie religijnej, jak i ludzkiej - działalność rodziny zależy od rodziców, od uświadomienia sobie ich własnej odpowiedzialności, od ich chrześcijańskich wartości. Dlatego też do nich w sposób szczególny chciałbym się zwrócić. Dzięki słowom i świadectwu własnego życia, rodzice są - jak poucza adhortacja apostolska Catechesi tradendae (por. n. 68) - pierwszymi katechetami swoich dzieci.
Pierwsze miejsce w tej działalności winna zajmować modlitwa. Pozwólcie, że położę nacisk na tę właśnie sprawę. Modlitwa bowiem, mimo pięknej odnowy, którą można stwierdzić tu i ówdzie, wciąż pozostaje czymś trudnym dla wielu chrześcijan, którzy mało się modlą. Zadaję sobie pytanie: do czego służy modlitwa? czy jest ona zgodna z naszym nowoczesnym pojęciem skuteczności? czy może nie jest czymś miernym odpowiadać modlitwą na materialne i duchowe potrzeby świata?
Wobec tych trudności umiejmy ukazywać nieustannie, że chrześcijańska modlitwa jest nieodłączna od naszej wiary w Boga, Ojca i Syna i Ducha Świętego, od naszej wiary w Jego miłość i Jego zbawczą moc, która działa w świecie. Dlatego modlitwa ma wartość przede wszystkim dla nas: Panie, „przymnóż nam wiary!” (Łk 17,6). Celem jej jest nasze nawrócenie, to znaczy - jak, już tłumaczył św. Cyprian - wewnętrzna i zewnętrzna dyspozycyjność, wola otwarcia się na przemieniające działanie Łaski.
Franciszek do młodych: nie lękajcie się dawać siebie!
W czasie papieskiej wizyty w Wenecji nie mogło zabraknąć tradycyjnego spotkania z młodzieżą.
