* Powołanie rodzi się we wspólnocie

Orędzie na XXIII Światowy Dzień Modlitw o Powołania

To jest metoda używana przez Jezusa. Starałem się to podkreślić w „Liście Apostolskim do młodych całego świata”, ogłoszonym z okazji Międzynarodowego Roku Młodzieży. Rozmowa Chrystusa z młodzieńcem kończy się wyraźnym zaproszeniem do naśladowania: od życia wedle przykazań do „czegoś więcej”, co można osiągnąć poprzez posługę kapłańską bądź życie konsekrowane (por. n. 8).

Dlatego zachęcam was, byście urzeczywistniali w dzisiejszym świecie wezwania Zbawiciela, przechodząc od duszpasterstwa oczekującego do duszpasterstwa, które proponuje. Dotyczy to nie tylko kapłanów zaangażowanych w duszpasterstwo, nie tylko osób konsekrowanych i odpowiedzialnych za powołania na różnych szczeblach, ale w równej mierze rodziców, katechetów i innych nauczycieli wiary. Każda wspólnota ma tę pewność: Pan nie przestaje wzywać! Ale ma także i tę pewność: On potrzebuje nas, aby to Jego wezwanie mogło osiągnąć cel. Bądźcie wspólnotą misyjną! W Kościele, który w całości jest misyjny, każda wspólnota angażuje siły, aby głosić Chrystusa przede wszystkim w swoim środowisku, lecz nie zamykając się w sobie i w obrębie własnego terytorium. Miłość Boga nie zatrzymuje się na granicach naszego terytorium, ale je przekracza, aby dosięgnąć braci z innych, dalekich wspólnot. Ewangelia Jezusa musi zdobyć świat! W obliczu poważnych potrzeb współczesnego człowieka, wobec ponaglających próśb o większą ilość misjonarzy, wielu młodych ludzi usłyszy głos Boga wzywający do opuszczenia własnego kraju i udania się tam, gdzie potrzeby są najbardziej pilne. Nie zabraknie tych, którzy odpowiedzą wspaniałomyślnie słowami proroka Izjasza: „Oto ja, poślij mnie!” (Iz 6,8).

5. MODLITWA
Na zakończenie tych rozważań, z nadzieją, że najbliższy Światowy Dzień Modlitw będzie sprzyjającą okazją do wzrostu każdej wspólnoty w wierze i zaangażowaniu na rzecz powołań, zapraszam wszystkich do zjednoczenia się w tej oto modlitwie:

Jezu, Dobry Pasterzu, wzbudź we wszystkich wspólnotach parafialnych powołania do kapłaństwa, do diakonatu, do zakonów męskich i żeńskich, do świeckiego życia konsekrowanego i misyjnego, wedle potrzeb całego świata, który Ty miłujesz i pragniesz zbawić. Tobie zawierzamy w szczególności naszą wspólnotę, stwórz w nas taki duchowy klimat, jaki panował wśród pierwszych chrześcijan; abyśmy stali się wieczernikiem modlitwy i pełnego miłości przyjęcia Ducha Świętego oraz Jego darów. Wspieraj naszych pasterzy i wszystkie osoby konsekrowane. Kieruj krokami tych, którzy wspaniałomyślnie odpowiedzieli na Twoje wezwanie i przygotowują się do przyjęcia święceń albo do ślubów opartych na radach ewangelicznych. Wejrzyj z miłością na tylu pełnych gotowości młodych ludzi i wezwij ich, by poszli za Tobą. Pomóż im zrozumieć, że tylko w Tobie mogą w pełni realizować samych siebie. Zawierzając te wielkie sprawy Twojego Serca możnemu wstawiennictwu Maryi, która jest naszą Matką i wzorem wszystkich powołań, prosimy Cię o podtrzymanie naszej wiary, w przekonaniu, że Ojciec wysłucha nas, gdy modlimy się o to, o co Ty sam kazałeś nam prosić. Amen.

Wraz z tymi życzeniami udzielam wam z serca Apostolskiego Błogosławieństwa.

Watykan, 6 stycznia 1986 r.

«« | « | 1 | 2 | 3 | 4 | » | »»
Wiara_wesprzyj_750x300_2019.jpg