Powołanie należy do tajemnicy miłości miłosiernej

3. Tych dwadzieścia lat stanowi okres bogaty w doświadczenia duchowe i pasterskie odnośnie do powołań kościelnych.

Mój poprzednik, Paweł VI, i ja sam przy każdej okazji a szczególnie w corocznych orędziach, chcieliśmy położyć nacisk na niektóre zasadnicze punkty, które chciałbym tu zsyntetyzować, chociaż są już dobrze zadomowione w waszych duszach:
- Słowo Boże a powołanie. Powołania kapłańskie i konsekrowane istnieją w Kościele i dla Kościoła według zamysłu Bożego, który On, w swojej miłości, zechciał nam wyjawić. Istnieją zatem ze względu na ich misję specjalną, której nie można mieszać z żadnym innym, najbardziej szlachetnym, ideałem ludzkim. Pan Jezus daje łaskę poznania, wiary i przyjęcia, mocą żywego Słowa. tych wezwań, które należą do tajemnicy Jego Miłości Miłosiernej.
- Modlitwa a powołanie. Kościół jest darem Boga dla zbawienia ludzkości. Także powołania do całkowitej służby Kościołowi są specjalnym darem Boga. Właśnie dlatego tylko Jego prosimy, ponieważ tylko On może nam je dać. Prosimy Go sercem otwartym na świat, pragnąc dobra dla wszystkich ludzi. Pamiętajcie, że Pan Jezus wezwał nas do modlitwy o powołania dlatego właśnie, że Jego Serce Miłosierne widziało cierpienie świata: „A widząc tłumy, litował się nad nimi, ponieważ byli znękani i porzuceni jak owce nie mające pasterza. Wtedy rzekł do swych uczniów: „Żniwo wprawdzie wielkie, ale robotników mało. Proście więc Pana żniwa, żeby wyprawił robotników na swoje żniwo” (Mt 9, 36-38).
- Świadectwo a powołanie. Jest wam znane oświadczenie Synodu: „Obowiązek budzenia powołań kapłańskich - to odnosi się także do każdego powołania konsekrowanego - ciąży na całej społeczności chrześcijańskiej, która winna spełniać go przede wszystkim przez życic w pełni chrześcijańskie” (Optatam totius, 2). Pan Jezus mówił o tym, że ziarna padały na różne gleby: „Inne w końcu padły na ziemię żyzną i plon wydały, jedne stokrotny, drugie sześćdziesięciokrotny, a inne trzydziestokrotny” (Mt 13, 8). Gdzie jest wiara, modlitwa, apostolstwo, życic chrześcijańskie - tam mnożą się łaski Boże. Zastanówmy się, Bracia i Synowie, nad naszą ogromną odpowiedzialnością.
- Wezwanie osobowe a powołanie. Bóg wzywa kogo chce, według wolnej inicjatywy swej miłości. Ale chce także powoływać za pośrednictwem naszych osób. Tak chciał czynić Pan Jezus. To właśnie Andrzej przyprowadził do Niego swego brata Piotra. Jezus wezwał Filipa, ale to Filip przywołał Natanaela (por. J 1, 35). Nie powinny istnieć żadne obawy przed bezpośrednim uświadomieniem komuś młodemu albo starszemu wezwania Bożego. To jest gest uznania i zaufania. Może zaistnieć chwila światła i łaski.
4. Zapraszam was więc, abyście przyłączyli się do mojej modlitwy:
Panie Jezu, w tym Roku Świętym, w którym przeżywamy na nowo wydarzenie i tajemnicę Twojej ofiary Odkupiciela dla zbawienia ludzkości, wysłuchaj nasze błagania:
- poprzez swego Ducha, odnów Twój Kościół, ażeby mógł, z ciągle wzrastającą obfitością, ofiarowywać światu owoce Twego Odkupienia;
- poprzez Twego Ducha wzmocnij w nich święte wzory tych, którzy oddali swoje życic Twemu Kościołowi: w kapłaństwie, w diakonacie, w życiu zakonnym, w instytutach misyjnych, w innych formach życia poświęconego; Ty, który ich wezwałeś do swojej służby, uczyń doskonałymi :współpracownikami w Twoim dziele zbawienia;
- poprzez Twego Ducha przymnóż powołania do Twojej służby: Ty czytasz w sercach i wiesz, że wielu jest zdolnych, aby pójść za Tobą i pracować dla Ciebie. Daj wielu młodym i starszym wielkoduszność niezbędną dla przyjęcia Twego wezwania, siły dla sprostania :wyrzeczeniom, które z niego wynikają, radość dźwigania krzyża związanego z ich wyborem, tak jak Ty pierwszy go dźwigałeś w pewności nadziei zmartwychwstania.

Prosimy Ciebie, Panie Jezu, oraz z Twoją Najświętszą Matką Maryją, która była blisko Ciebie w godzinie Twojej Ofiary odkupieńczej, prosimy Ciebie za Jej wstawiennictwem, ażeby wielu spośród nas, także dziś, miało odwagę i pokorę, wierność i miłość, odpowiedzenia „tak”, jak Ona odpowiedziała, kiedy została wezwana, aby współpracować z Tobą w Twojej misji zbawienia powszechnego. Tak niech się stanie.

5. Powierzam tę naszą modlitwę miłosierdziu Bożemu, aby On przyjął ją i wysłuchał. Nasze zaufanie w tej sprawie wzrasta ze względu na Rok Święty, który obchodzimy jako pamiątkę Odkupienia, dokonanego przez Pana Jezusa. Od Niego przyzywam obfitości łaski, podczas gdy cieszę się, mogąc udzielić umacniającego Błogosławieństwa Apostolskiego wam wszystkim, Czcigodni Bracia w Episkopacie, kapłani, zakonnicy i zakonnice i całemu Ludowi Bożemu, ze szczególnym odniesieniem do tych, którzy przeżywają swoją własną formację w seminariach i instytutach zakonnych.

Watykan, dnia 2 lutego 1983 roku, w święto Ofiarowania Pana w świątyni jerozolimskiej, w piątym roku mojego Pontyfikatu.

JAN PAWEŁ II, PAPIEŻ