Ten, któregoś nosiła zmartwychwstał

1. Regina coeli, laetare! (Ciesz się, Królowo niebieska). Oto dzisiaj, pierwszego dnia po szabacie trzy niewiasty udały się do grobu, gdzie złożono Ciało Twego Syna zdjęte z krzyża - i znalazły kamień odwalony, a grób pusty. A z głębi grobowej przestrzeni usłyszały: „Kogo szukacie? Jezusa Nazaretańskiego, ukrzyżowanego? Wstał, nie masz Go tu” (por. Mk 16,6). Ciesz się, Królowo niebieska, ciesz się Matko Chrystusa, Regina coeli laetare.

2. Idźcie, powiedzcie Piotrowi i uczniom Jego! (por. Mk 16,7). Pobiegła więc Magdalena, zwiastując Apostołom. „Zabrano Pana mego (z grobu), nie wiem gdzie Go położono” (por. J 20,15). Piotr i Jan udali się zaraz na miejsce. I tak znaleźli, jak powiedziały niewiasty. Nie masz Go tu. Nie masz Go tu, na miejscu, gdzie Go złożono do grobu. Nie masz Go - zmartwychwstał. Ciesz się Królowo niebieska, Regina coeli laetare.

3. Regina coeli laetare, quia quem meruisti portare - ressurexit sicut dixit, alleluia. To, co teraz głoszą usta pierwszych świadków, to przecież On sam zapowiedział wcześniej. „Zburzcie tę świątynię, a po trzech dniach ją odbuduję - a mówił to o świątyni, którą było Jego Ciało” (por. J 2,19.21). Jego ciało ubiczowane, torturowane, ukrzyżowane. Jego głowa przebita cierniami, Jego bok włócznią przebity. Nie masz Go tu… Regina coeli laetare, quia quem meruisti portare, ressurexit sicut dixit.

4. Ciesz się, Maryjo, ciesz się, Rodzicielko! Jego ciało nosiłaś w swym dziewiczym łonie. Nosiłaś w sobie Boga-Człowieka. A potem wydałaś Go na świat w noc betlejemską. Nosiłaś Go w Twoich ramionach jako Dziecię. Zaniosłaś Go do świątyni w dniu ofiarowania. Twoje oczy - bardziej niż czyjekolwiek - widziały Słowo Wcielone, Twoje uszy słuchały Go od najpierwszych wyrazów, Twoje ręce dotykały Słowo Żywota (por. 1 J 1,1). Regina coeli laetare! „Ten, któregoś nosiła, zmartwychwstał”.

5. Nosiłaś Go bardziej jeszcze w Twym Sercu niż w Twoich ramionach. Zwłaszcza w tych dniach ostatnich, gdy wypadło Ci stanąć pod Krzyżem u stóp Bożego Skazańca, Twoje Serce przeniknął miecz boleści wedle słów starca Symeona. I współcierpiałaś: „z Ofiarą Syna złączona matczynym duchem. O Matko! Godziłaś się, by doznała wyniszczenia Żertwa z Ciebie zrodzona” (por. Lumen gentium, 58). Godziłaś się z miłością - tą miłością, którą On ci zaszczepił w sercu, z tą miłością, która jest potężniejsza niż śmierć i potężniejsza niż grzech całych dziejów człowieka na ziemi.