*Co w górze jest, szukajcie

1. „Co w górze jest, szukajcie” (por. Kol 3,1).

Uroczystość Zmartwychwstania Pańskiego. Przemawia Paweł Apostoł. Ten Apostoł, który w sposób szczególny doświadczył mocy Zmartwychwstałego.

„Jeśliście… razem z Chrystusem powstali z martwych,
szukajcie tego, co w górze…
Dążcie do tego, co w górze,
nie do tego, co na ziemi…
wasze życie jest ukryte z Chrystusem w Bogu” (Kol 3,1-3).

2. Orędzie wielkanocne jest świadectwem. Świadczą ci, którzy znaleźli grób pusty. Ci, którzy doświadczyli obecności Zmartwychwstałego.

„To wam oznajmiamy,
co ujrzeliśmy własnymi oczyma,
na co patrzyliśmy,
i czego dotykały nasze ręce” (1 J 1,1).
(jak ręce niewiernego Tomasza):
„oznajmiamy wam” (1 J 1,3),
„bo życie objawiło się.
Myśmy je widzieli” (1 J 1,2).
Objawiło się wtedy, gdy wszystko
zdawało się już pogrążone w mroku śmierci.
Gdy przywalono kamień do grobu
i wyciśnięto pieczęcie -
wtedy właśnie na nowo objawiło się Życie!

3. Orędzie wielkanocne jest świadectwem i jest wyzwaniem. Chrystus, który dla nas przyszedł na świat, który dla nas podjął śmierć krzyżową, przez tę śmierć oddaje nam Życie: „życie nasze jest ukryte z Chrystusem w Bogu” (por. Kol 3,3).

4. „Oto dzień, który uczynił Pan” (Ps 118[117],24).

Ten dzień powtarza nam stale to samo: Bóg nie pogodził się ze śmiercią człowieka. Chrystus przyszedł na świat, aby o tym świat przekonać. Chrystus umarł na krzyżu i został złożony do grobu, by temu właśnie dać świadectwo: Bóg nie pogodził się ze śmiercią człowieka! Jest bowiem „Bogiem żyjących, a nie umarłych” (por. Mt 22,32).

W Chrystusie śmierć została wyzwana.

Chrystus śmiercią zwyciężył śmierć.

Oto dzień, który uczynił Pan.

Ten dzień jest dniem wielkiego sprzeciwu Boga: sprzeciwu wobec śmierci.