*Co w górze jest, szukajcie

7. Czy współczesny człowiek gotów jest stać się uczestnikiem Chrystusowego Zmartwychwstania?

Czy jest gotów odnaleźć wyzwanie nieśmiertelności, ukryte w jego duchowej istocie?
Czy gotów jest razem z Chrystusem powstawać z martwych?
Czy gotów jest razem z Chrystusem umierać dla grzechu,
aby z Nim razem powstawać do Życia?
Czy jest gotów (jak mówi Apostoł) dążyć do tego, co „w górze”, a nie tylko do tego, co na ziemi?

8. Oto dzień, który uczynił nam Pan!
Dzień wielkiego świadectwa i wielkiego wyzwania.
Dzień wielkiej odpowiedzi Boga na odwieczne pytanie człowieka.

Pytanie o człowieka.

O sens i wymiar jego istnienia.
Oto dzień, który uczynił nam Pan.
„Chrystus bowiem został złożony w ofierze jako nasza Pascha” (1 Kor 5,7).
Pascha, czyli Przejście:
Przejście Boga przez dzieje człowieka.
Przejście poprzez zwyczajność ludzkiej śmierci,
która od początku do końca
jest bramą w kierunku Wieczności.
Przejście poprzez dzieje ludzkiego grzechu,
który jest śmiercią człowieka w Sercu Boga:
Przejście do Życia w Bogu.
Czy gotowi jesteśmy stale powstawać z martwych do tego Życia, które „jest ukryte z Chrystusem w Bogu”?

Jest to także „nasze” życie!
Czy gotowi jesteśmy szukać pełni „naszego” życia
w Chrystusie Ukrzyżowanym i Zmartwychwstałym?

9. Chrystus zmartwychwstał w określonym momencie dziejów, ale wciąż pragnie powstawać z martwych w życiu niezliczonej rzeszy ludzi, w życiu jednostek i ludów.

Owo powstawanie z martwych wymaga współdziałania człowieka, współdziałania wszystkich ludzi.

Ale w tym zmartwychwstaniu zawsze ujawnia się tamto Życie, które przed tylu wiekami w wielkanocny poranek pokonało grób.

Wszędzie tam, gdzie serce, które przezwyciężając egoizm, przemoc, nienawiść pochyla się z miłością ku temu, kto jest w potrzebie, tam i dziś zmartwychwstaje Chrystus.

Wszędzie tam, gdzie prawdziwe pragnienie pokoju ujawnia się w rzeczywistym zaangażowaniu na rzecz sprawiedliwości, tam śmierć ustępuje miejsca życiu Chrystusa.

Wszędzie tam, gdzie umiera człowiek, który przeszedł przez życie wierząc, miłując i cierpiąc, zmartwychwstanie Chrystusa świętuje swe ostateczne zwycięstwo.

10. Ostatnie słowo Boga w sprawie ludzkiego losu to nie śmierć, lecz życie; nie rozpacz, lecz nadzieja. Do tej nadziei Kościół wzywa także ludzi współczesnych. Powtarza im niewiarygodną, a przecież prawdziwą nowinę: Chrystus zmartwychwstał! Niech wraz z Nim zmartwychwstaje cały świat! Alleluja!

Z Placu św. Piotra na Watykanie, w Wielką Niedzielę 1986 r.