Przemówienie do przedstawicieli religii, polityki, sztuki i kultury Azerbejdżanu

Panie Prezydencie Republiki,

Szanowni Panowie, Szanowne Panie!

1. Jestem ogromnie zadowolony, że mogę być dziś pośród was. Pozdrawiam każdego z obecnych, myśląc o szczególnej wdzięczności dla Pana Prezydenta Republiki, który w imieniu wszystkich skierował do mnie gorące wyrazy powitania.

Wasz wielki poeta napisał: "Tym, co jest nowe a równocześnie stare, jest słowo. Słowo, które jak duch jest nieskalane, jest skrzynią w skarbcu niewidzialnego królestwa: zna ono nigdy niesłyszane historie, czyta nigdy nie napisane książki" (Nizami, "Siedem portretów). Wyrażenia te nawiązują do czegoś, co jest drogie trzem wielkim religiom obecnym w tym kraju: żydowskiej, chrześcijańskiej i islamskiej. Według nauczania każdej z nich, jedyny Bóg, spowity w swej niedostępnej tajemnicy, zechciał przemówić do ludzi, wzywając ich do podporządkowania się Jego woli.

2. Mimo różnic, istniejących między nami, czujemy się wspólnie zobowiązani do zaangażowania w pielęgnowanie stosunków opartych na wzajemnym szacunku i życzliwości. Znane mi są podejmowane w tym względzie przez zwierzchników religijnych w Azerbejdżanie wielkie wysiłki na rzecz tolerancji i wzajemnego zrozumienia. Oczekuję jutrzejszego spotkania z przedstawicielami trzech religii monoteistycznych, aby wraz z nimi potwierdzić przekonanie, iż religia nie powinna służyć podsycaniu konfrontacji i nienawiści, lecz winna szerzyć miłość i pokój.

Z tego Kraju, który poznał i zna tolerancję jako wartość będącą wstępnym warunkiem każdego zdrowego współżycia obywatelskiego, chcemy krzyczeć do świata: Dosyć wojen w imię Boga! Dość profanowania Jego Świętego Imienia! Przybyłem do Azerbejdżanu jako ambasador pokoju.. Dopóki mi głosu starczy, dopóty będę wołał: "Pokój w Imię Boga!" A jeżeli słowo połączy się ze słowem, powstanie chór, symfonia, która zarazi dusze, zagasi nienawiść, rozbroi serca.

3. Chwała wam, ludzie islamu w Azerbejżanie, za to, że okazaliście się otwarci na gościnność, wartość tak drogą waszej religii i waszemu narodowi, i za to, iż przyjęliście wierzących z innych religii jako swoich braci.

Chwała wam, Żydzi, którzy odważnie i wytrwale zachowywaliście wasze dawne obyczaje dobrego sąsiedztwa, ubogacając tę Ziemię wkładem o wielkiej wartości i głębi.

Chwała wam, chrześcijanie, którzy w znaczny sposób, przyczyniliście się do ukształtowania tożsamości tej Ziemi, zwłaszcza przez starożytny Kościół Albańczyków.

Chwała w sposób szczególny Tobie, Kościele prawosławny - świadku Boga przyjaznego ludziom i który jesteś wzniosłym opiewaniem Jego piękna. Kiedy nad tym regionem rozpętało się szaleństwo ateizmu, użyczyłeś gościnności dzieciom Kościoła katolickiego, pozbawionym swoich miejsc kultu i swoich pasterzy i pozwoliłeś im zjednoczyć się z Chrystusem dzięki łasce Sakramentów świętych.

Niech będzie pochwalony Bóg za to świadectwo miłości złożone przez trzy wielkie religie! Oby mogło ono wzrastać i umacniać się, gasząc każde zarzewie wrogości rosą uczucia i przyjaźni!