Cuda w Lourdes

7) Większe jednak cuda w Lourdes są na polu duchowych przeobrażeń i nawróceń. Głośny filozof katolicki Franciszek Mauriac (+ 1974) napisał: "Lourdes istnieje jako łaska osobliwa. Ta wąska przestrzeń między grotą, a rzeką Gawe, ten asfalt tak twardy dla kolan, zbiera nieustannie wody czułości i przebaczenia, które spływają ze świętej góry. Oto miejsce świata, gdzie człowiek najbardziej pyszny wyzuwa się ze swojej fałszywej wielkości, miesza się w tłumie, od którego niczym się nie różni, chyba tylko liczbą i ciężarem grzechów. Jak jednak wzbiera w nim ufność jak w dziecku, które po lekkim ruchu warg swojej matki rozumie, że za chwilę uśmiechnie się i otworzy ramiona, że nadszedł moment, aby się w nie rzucił".

8) W rocznicę stulecia objawień w Lourdes (1858-1958) papież Pius XI wydał osobną encyklikę "le Pelegrinage de Lourdes". Pielgrzymów była liczba rekordowa, bo ponad 5 milionów ludzi. W roku 1965 nawiedziło Lourdes ponad 3 miliony, a w tym 53 000 chorych.

Nie dziw przeto, że z tak wielu miejsc łaskami słynących i objawień Bożej Matki, Kościół jako wspomnienie tylko objawienia w Lourdes obchodzi w kalendarzu swoim ogólnym.
Z encykliki papieża Piusa XII "Le Pelegrinage de Lourdes"

2 lipca 1957 roku z okazji 100-lecia objawień w Lourdes papież Pius XII wydał w języku francuskim wspomnianą encyklikę. Podajemy niektóre myśli: "Przychodzi (Maryja) do Bernadetty, czyni z niej swoją powiernicę, współpracowniczkę, narzędzie swojej macierzyńskiej czułości i miłosiernej wszechmocy swego Syna, aby odnowić świat w Chrystusie... Najśw. Maryja Panna zechciała, jak się wydaje, cudem potwierdzić wyrok, ogłoszony na ziemi ku radości całego Kościoła przez namiestnika Jej Syna (Pius IX ogłosił dogmat Niepokalanego Poczęcia w 1854 roku)... Niepokalana Dziewica, o którą grzech nigdy się nie otarł, ukazuje się niewinnemu dziecku i rzuca naglące wezwanie: Pokuty, pokuty, pokuty... Najśw. Panna wzywa nas w imię swego Boskiego Syna do nawrócenia i do ufnego oczekiwania przebaczenia...".