Przemówienie powitalne Papieża na lotnisku na wyspie Krk

Chrześcijańskie dziedzictwo Chorwacji w teraźniejszosci i przyszłości

Panie Prezydencie Republiki,
Drodzy Bracia w biskupstwie,
Szanowni Przedstawiciel władz państowych

1. Ze szczególną radością po raz trzeci wstępuję na drogą ziemię chorwacką. Dziękuję Wszechomgącemu Bogu, że pozwolił mi znowu przybyć do Was, przy okazji mojej setnej podróży apostolskiej.

2. Pozdrawiam z szacunkiem Pana, Panie Prezydencie Republiki i pozostałych przedstawicieli władz państwowych i wojskowych tutaj zgromadzonych. Najpiękniej dziękuję za serdeczne słowa, które skierował Pan do mnie w imieniu wszystkich przybyłych tutaj i wszystkich Waszych rodaków.

Z miłością pozdrawiam całą wspólnotę katolicką w Chorwacji, a przede wszystkim moich Braci w biskupstwie. W szczególny sposób pozdrawiam biskupa Valtera Župana, kapłanów, zakonników i zakonnice oraz wszystkich wiernych diecezji krczańskiej, na terenie której znajduje się to lotnisko. Pozdrawiam wiernych innych Kościołów i Wspólnot Kościelnych a także wyznawców judaizmu i islamu, ciesząc się, że przy tej okazji możemy wspólnie świadczyć o chęci budowania społeczeństwa prawdy i wzajemnego szacunku.

Przyszedłem do Was, by pełnić zadanie następcy Piotra, to znaczy przynieść wszystkim mieszkańcom swoje pozdrowienie i pragnienie pokoju. Wizyta w diecezji Dubrownickiej i Djakovacko-Srijemskiej, archidiecezji i metropolii Rijeckiej oraz archidiecezji Zadarskiej umożliwi mi poznanie starych chrześcijańskich korzeni tej ziemi, przesiąkniętej krwią wielu męczenników. Myślę o męczennikach z pierwszych trzech stuleci – szczególnie o męczennikach srijemskich i tych z regionu całej rzymskiej Dalmacji – jak i o męczennikach z późniejszych czasów, z minionym stuleciem włącznie, w którym wyróżnia się bohaterska postać bł. Kardynała Stepinca.

Ponadto będę przeżywać radość z wyniesienia na ołtarze siostry Marii od Jezusa Ukrzyżowanego Petković, do której po kilkunastu dniach dołączy młody Ivan Merz. Pamięć o tych nieustraszonych świadkach wiary skłania mnie, by z wdzięcznością odwiedzić Kościół, który ich zrodził, a także owe trudne czasy, gdy zazdrośnie strzegł on wierności Ewangelii.