Kościół we Francji przed wizytą Benedykta XVI (dossier)

Różnorodność praktyk religijnych każe zastanowić się nad nową organizacją życia parafialnego. "W świecie, w którym Bóg jest na pierwszy rzut oka mniej widoczny, trzeba zachęcać do wyrażania żywej relacji z Nim w nowy sposób. Może to być zdanie z Biblii wysłane SMS-em lub napisane na kartce na stole, aby widziała je cała rodzina itp." - proponuje jezuicki teolog, ks. Étienne Grieu. Z kolei według ks. Nicolasa Brémonda d'Ars, konieczne jest tworzenie małych grup, w których ludzie mogą rozmawiać o swojej wierze, podzielić się trudnościami. "To będzie najważniejsza praktyka religijna w przyszłości" - uważa socjolog z Paryża. Powinna za nią pójść formacja biblijna, gdyż chrześcijanie chcą dzisiaj nauczyć się tak czytać Pismo Świętem, aby się nim karmić. W niektórych francuskich diecezjach organizowane są już spotkania, czasem międzyparafialne, obejmujące Mszę św., katechezę i wspólny posiłek. "Takie wydarzenia gromadzą więcej ludzi niż wszystkie Msze niedzielne razem wzięte" - dodaje duchowny.

Obraz mniej "pogrzebowy"
Poważnie traktując dane statystyczne, w 2006 r. francuscy biskupi ogłosili nowe wytyczne dotyczące katechezy. Uznali, że potrzebne jest nauczanie podstawowych prawd wiary dla ludzi w każdym wieku, pochodzących z całkowicie areligijnych środowisk i nie mających żadnych podstaw wiedzy czy kultury religijnej. Zauważyli jednocześnie coraz powszechniejsze pragnienie pogłębionej katechezy ze strony osób wychowanych w rodzinach chrześcijańskich. Postanowili więc "równolegle odpowiedzieć na obie potrzeby", nie tylko "odrywając" pojęcie katechezy od "lekcji religii dla dzieci w wieku szkolnym" i rozszerzając je na dorosłych (np. podczas przygotowania do małżeństwa czy chrztu dzieci), ale także proponując wykorzystanie nowoczesnych technik (internet, DVD, radio) w ewangelizacji.

Przekazywanie wiary ludziom młodym, coraz częściej nazywanym "pokoleniem Benedykta XVI", i zaangażowanie ich w życie Kościoła jest jedną z największych trosk tamtejszego episkopatu. Po rewolucji obyczajowej, symbolicznie związanej z rewoltą studencką 1968 r., duża część młodzieży straciła więź z Kościołem. Przełomem w jej odbudowaniu, ale już dla kolejnego pokolenia, stał się XII Światowy Dzień Młodzieży w Paryżu w 1997 r. Z dnia na dzień wokół Jana Pawła II gromadziły się coraz większe tłumy: od 500 tys. do 1,1 mln (wobec spodziewanych 300 tys.), w tym 350 tys. Francuzów. Okazało się wtedy, że ludzi, którzy chcą kierować się w życiu wiarą, jest znacznie więcej, niż przypuszczano. Kard. Vingt-Trois przyznaje, że przygotowania do kolejnych ŚDM i ich program stanowią część duszpasterskiej pracy Kościoła we Francji z młodzieżą. Metropolita Paryża często spotyka młodych katolików, którzy rozpoczęli już karierę zawodową i zawarli małżeństwa. - Gdy rozmowa trwa dłużej, prawie zawsze mówią, że udział w ŚDM w Paryżu czy Rzymie tak mocno ich naznaczył, że stał się punktem odniesienia na całe życie - podkreśla hierarcha.