Benedykt XVI do grupy kandydatów do kapłaństwa i przedstawicielami młodzieży

Na czym polega to dzieło? Przede wszystkim chodzi o Mękę Chrystusa, o Jego śmierć i zmartwychwstanie oraz o Jego wniebowstąpienie – to, co nazywamy „tajemnicą paschalna” [lub: Misterium Paschalne]. Chodzi także o samo sprawowanie liturgii. Te dwa znaczenia są bowiem nierozerwalnie ze sobą związane, gdyż owo „dzieło Jezusa” jest prawdziwą treścią liturgii.

Przez liturgię „dzieło Jezusa” nieustannie styka się z historią: z naszym życiem, aby je ukształtować. Dotykamy tu innej idei wielkości naszej wiary chrześcijańskiej. Za każdym razem, gdy gromadzicie się na Mszy św., gdy przystępujecie do spowiedzi, za każdym razem, gdy korzystacie z jednego z sakramentów, działa Jezus. Przez Ducha Świętego przyciąga was do siebie w ramach swej miłości ofiarnej do Ojca, która staje się miłością do wszystkich. Widzimy zatem, że liturgia Kościoła jest posługą nadziei dla człowieczeństwa. Wasz pełen wiary udział jest czynną nadzieją, która pomaga otwierać świat – zarówno świętych, jak i grzeszników – na Boga; jest to prawdziwa nadzieja ludzka, którą ofiarowujemy każdemu (por. Spe salvi, 34).

Wasza modlitwa osobista, wasze chwile milczącej kontemplacji i wasz udział w liturgii Kościoła zbliżają was coraz bardziej do Boga i przygotowują do służenia innym. Święci, którzy towarzyszą nam dzisiejszego wieczoru, pokazują nam, że życie wiarą i nadzieją jest również życiem miłością.

Rozważając Jezusa na krzyżu, widzimy miłość w jej najbardziej radykalnej postaci. Możemy zacząć od wyobrażenia sobie drogi miłości, którą musimy kroczyć (por. Deus caritas est, 12). Bardzo liczne są możliwości wejścia na tę drogę. Rozglądajcie się wokoło siebie oczami Chrystusa, słuchajcie Jego uszami, czujcie i myślcie Jego sercem i Jego rozumem. Czy jesteście gotowi oddać wszystko za prawdę i sprawiedliwość tak, jak to On uczynił?

Wiele przykładów cierpień, na które nasi święci odpowiedzieli współczuciem, mają swoje korzenie tutaj, w tym mieście i jego okolicach. A pojawiły się nowe niesprawiedliwości: niektóre z nich są złożone i wywodzą się z wykorzystywania serca i manipulowania umysłem; również nasze wspólne środowisko życiowe, sama ziemia, jęczy pod ciężarem konsumpcyjnej zachłanności i nieodpowiedzialnego wyzysku. Musimy wsłuchiwać się w głąb. Musimy odpowiedzieć nową działalnością społeczną, która rodzi się z nie znającej granic miłości uniwersalnej. W ten sposób mamy pewność, że nasze dzieła miłosierdzia i sprawiedliwości staną się nadzieją w działaniu dla innych.