św. Frei Galvao wzorem do naśladowania w epoce pełnej hedonizmu

2. Dziękujemy Bogu za nieustanne dobrodziejstwa, otrzymane za sprawą potężnego wpływu ewangelizacyjnego, jaki Duch Święty wywarł na tak wielu duszach przez Brata Galvao. Charyzmat franciszkański, przeżywany ewangelicznie, wydał znaczące owoce dzięki jego świadectwu żarliwego czciciela Eucharystii, roztropnego i mądrego przewodnika dusz, które go szukały oraz wielkiego czciciela Niepokalanego Poczęcia Maryi, za której "syna i wieczystego niewolnika" się uważał.
"Bóg wychodzi nam naprzeciw, próbuje nas zdobyć - aż do Ostatniej Wieczerzy, aż do Serca przebitego na krzyżu, aż do objawień Zmartwychwstałego i wielkich dzieł za których pośrednictwem, poprzez działanie Apostołów, przewodził rodzącemu się Kościołowi" (encyklika Deus caritas est, 17). Objawia się On przez swoje Słowo, w Sakramentach, zwłaszcza w Eucharystii. Dlatego życie Kościoła jest zasadniczo eucharystyczne. Pan, w swojej miłującej Opatrzności, pozostawił nam widzialny znak swej obecności.

Gdy rozważamy w czasie Mszy świętej Pana podnoszonego przez kapłana, po konsekracji chleba i wina, czy gdy wielbimy Go pobożnie, wystawionego w monstrancji, odnawiamy z głęboką pokorą naszą wiarę, jak czynił to Brat Galvao w "laus perennis", w nieustannej postawie uwielbienia. W Świętej Eucharystii zawiera się całe duchowe dobro Kościoła, czyli sam Chrystus nasza Pascha, Chleb żywy, który zstąpił z Nieba, ożywiany przez Ducha Świętego i ożywiający, albowiem daje ludziom Życie. Ten tajemniczy i niewypowiedziany przejaw miłości Boga do ludzkości zajmuje uprzywilejowane miejsce w sercach chrześcijan. Powinni oni móc poznawać wiarę Kościoła, za pośrednictwem swych wyświęconych kapłanów, przez wzorcowy sposób, w jaki sprawują przepisane obrzędy, które zawsze winny ukazywać liturgię eucharystyczną jako centrum całego dzieła ewangelizacji. Wierni ze swej strony winni starać się przyjmować i czcić Najświętszy Sakrament z miłością i pobożnością, pragnąc przyjąć Pana Jezusa z wiarą i za każdym razem, gdy będzie to konieczne, potrafiąc uciec się do sakramentu pojednania, aby oczyścić duszę z wszelkiego grzechu ciężkiego.

3. Znaczący jest przykład Frei Galvao ze względu na jego gotowość służenia ludowi, gdy tylko go o to proszono. Słynny doradca, rozjemca dusz i rodzin, szafarz miłosierdzia szczególnie wobec ubogich i chorych. Bardzo poszukiwany jako spowiednik, ponieważ był człowiekiem gorliwym, mądrym i rozważnym. Jedną z cech tego, kto prawdziwie kocha, jest to, iż nie chce on, aby obrażano Ukochanego; dlatego wielką namiętnością naszego Świętego było nawracanie grzeszników. Siostra Helena Maria, która była pierwszą "zakonnicą" mającą zapoczątkować "Recolhimento de Nossa Senhora da Conceição", dała świadectwo o tym, co powiedział Brat Galvao: "Módlcie się, aby Bóg nasz Pan podniósł grzeszników swym potężnym ramieniem z nędznej otchłani win, w której się znaleźli". Niech ta delikatna uwaga posłuży nam za bodziec do uznania w Bożym Miłosierdziu drogi prowadzącej ku pojednaniu z Bogiem i z bliźnim oraz do spokoju naszych sumień.