Przemówienie Benedykta XVI na spotkaniu z przewodniczącym Biura Spraw Religijnych

W sposób szczególny możemy ofiarować wiarygodną odpowiedź na problem, pojawiający się wyraźnie w dzisiejszym społeczeństwie, nawet jeśli często jest spychany na ubocze - problem znaczenia i celu życia dla każdej jednostki i dla całej ludzkości. Jesteśmy wezwani do wspólnej pracy, aby pomagać społeczeństwu w otwieraniu się na to, co nadprzyrodzone, przyznając Bogu Wszechmogącemu należne Mu miejsce.

Najlepszym sposobem kroczenia naprzód jest prawdziwy dialog między chrześcijanami a muzułmanami, oparty na prawdzie i inspirowany szczerym pragnieniem lepszego wzajemnego poznania się, z poszanowaniem różnic i uznaniem tego, co mamy wspólne. Poprowadzi nas to także do prawdziwego poszanowania odpowiedzialnych wyborów, dokonywanych przez każdą osobę, szczególnie tych, które dotyczą podstawowych wartości i osobistych przekonań religijnych.

Jako przykład braterskiego szacunku, z jakim chrześcijanie i muzułmanie mogą współdziałać ze sobą, chciałbym przytoczyć niektóre słowa skierowane przez papieża Grzegorza VII w roku 1076 do księcia muzułmańskiego z Afryki Północnej, który odnosił się z wielką życzliwością do chrześcijan znajdujących się pod jego panowaniem. Papież Grzegorz mówił o szczególnej miłości, jaką chrześcijanie i muzułmanie winni sobie okazywać nawzajem, "gdyż wierzymy w jednego Boga, nawet jeśli w różny sposób, codziennie chwalimy Go i czcimy jako Stwórcę wieków i Władcę świata" (PL 148, 451).

Wolność religii, zagwarantowana konstytucyjnie i skutecznie przestrzegana w praktyce, zarówno wobec jednostek, jak i wspólnot, stanowi dla wszystkich wierzących niezbędny warunek ich lojalnego wkładu do budowania społeczeństwa, w postawie rzeczywistej służby, zwłaszcza wobec najsłabszych i ubogich.

Panie Przewodniczący, chciałbym zakończyć, sławiąc Wszechmogącego i Miłosiernego Boga za tę szczęśliwą okazję, jaką jest nasze spotkanie w Jego Imię. Modlę się, aby mogło to się stać znakiem naszego wspólnego zaangażowania w dialog między chrześcijanami a muzułmanami oraz zachętą do trwania na tej drodze w duchu szacunku i przyjaźni. Obyśmy mogli lepiej poznać się wzajemnie, umacniając więzy miłości między nami we wspólnym pragnieniu życia razem w harmonii, pokoju i wzajemnym zaufaniu. Jako wierzący czerpiemy z modlitwy siłę niezbędną do przezwyciężania wszelkich śladów uprzedzeń oraz do wspólnego świadectwa o naszej silnej wierze w Boga. Niech Jego błogosławieństwo spoczywa zawsze na nas!