Jan Paweł II - 100 najważniejszych wydarzeń pontyfikatu

16. Trzecia encyklika - "Laborem exercens”, 14.09.1981

Refleksja o tym czym jest i czym powinna być praca człowieka; przypomnienie zasady, "której Kościół stale nauczał. Jest to zasada pierwszeństwa 'pracy' nad 'kapitałem' ". Autor, były robotnik, mocą papieskiego autorytetu, występuje w obronie godności robotników, także we własnej ojczyźnie. Jednemu z rozdziałów nadaje tytuł: "Solidarność ludzi pracy"...

17. Adhortacja apostolska "Familiaris consortio", 22.11.1981

Przegląd wyzwań dotyczących współczesnej rodziny (antykoncepcja, rozwody i małżeństwa niesakramentalne) i wskazanie na piękno życia według wartości, co - jak przyznaje - nie jest łatwe. Świadectwo ogromnej wiedzy i jeszcze większej troski o to, by osoby przeżywające różnorakie trudności nie czuły się odłączone od Kościoła.

18. Kard. Joseph Ratzinger zostaje mianowany prefektem Kongregacji Nauki Wiary - 25.11.1981.
Nominacja dla - jak się miało okazać - jednej z najbardziej wyrazistych postaci Watykanu. Przez następne lata świat będzie z podziwem obserwował sposób, w jaki niemiecki kardynał łączy łagodny sposób bycia z funkcją nieugiętego "strażnika doktryny".

19. PIELGRZYMKA DO FATIMY, 13.05.1982

Papież przybywa tu dokładnie w pierwszą rocznicę zamachu. Jak mówi w homilii, data 13 maja zbiega się "w tajemniczy sposób z datą pierwszego objawienia w Fatimie" z 1917 roku. "Daty te spotkały się z sobą w taki sposób, że musiałem odczuć, że jestem tutaj przedziwnie wezwany". Papież dziękuje Maryi za uratowanie życia. Podobnie jak czyni to podczas wieczornego czuwania przed bazylika Matki Bożej Fatimskiej. Wyznaje, że gdy po zamachu odzyskał świadomość, jego myśli natychmiast pobiegły ku sanktuarium w Fatimie, ażeby podziękować Matce Boga za ocalenie.

We wszystkim co się wydarzyło, zobaczył Jej specjalną opiekę, a że proste zbiegi okoliczności - jak mówi dalej - w planach Bożej Opatrzności nie istnieją, odebrał doświadczenie zamachu jako wezwanie do ponownego odczytania orędzia powierzonego trójce pastuszków przed 65 laty. Dokonując więc diagnozy duchowego stanu świata dochodzi do wniosku, że "ewangeliczne wezwanie do pokuty i nawrócenia wypowiedziane słowami Matki jest ciągle aktualne". Z ubolewaniem stwierdza też, że "bardzo wielu ludzi i społeczeństw, jak wielu chrześcijan poszło w kierunku przeciwnym niż wskazywało orędzie pani z Fatimy. Grzech zyskał tak bardzo prawo obywatelstwa - a negacja Boga rozprzestrzeniła się w ludzkich światopoglądach i programach!". Dlatego oprócz dziękczynienia za własne ocalenie, Jan Paweł II - podobnie jak przed nim dwukrotnie uczynił to papież Pius XII - zawierza Maryi losy świata. Czyni to pełen "niepokoju o doczesny i wieczny los ludzi i narodów", bowiem "wezwanie do pokuty, nawrócenia, modlitwy nie spotkało się i nie spotyka z takim przyjęciem, jak powinno!"


20. Ustanowienie Papieskiej Rady Kultury, 20.05.1982

Poeta i dramaturg zostawszy Papieżem powołuje gremium, które "ma świadczyć przed Kościołem i światem o głębokim zainteresowaniu które (...) Stolica Apostolska żywi wobec postępu kultury i owocnego dialogu kultur, jak również ich dobroczynnego spotkania z Ewangelią".

21. Wizyta w anglikańskiej katedrze w Canterbury, 29.05. 1982

Wspólne odnowienie przyrzeczeń chrzcielnych podczas nabożeństwa ekumenicznego. Wraz z prymasem kościoła anglikańskiego Jan Paweł II zapala kolejne świece symbolizujące chrześcijan z różnych Kościołów, którzy w XX wieku zostali męczennikami.

22. Kanonizacja o. Maksymiliana Kolbe, 10.10.1982

Polski papież, który wcześniej wielokrotnie medytował nad złem XX wieku przybywając na miejsce kaźni o. Maksymiliana, teraz ogłasza go świętym i określa jako męczennika. André Frossard nazywa o. Kolbe "świętym z otchłani".

23. Prezentacja książki André Frossarda "Nie lękajcie się. Rozmowy z Janem Pawłem II". Wielka rozmowa dwóch wybitnych intelektualistów o papieskiej biografii, tajemnicy wiary, Kościele, świecie. Całość wieńczy niezwykła relacja Papieża o zamachu na jego życie.

24. Wizyta w Nikaragui, 04.03.1983 (w ramach podróży do Ameryki Środkowej i na Karaiby) Konfrontacja z rewolucyjnym rządem sandinowskim, którego bojówki próbują zagłuszyć papieską homilię. Papież nawołuje do jedności Kościoła, przestrzega przed tzw. "Kościołem ludowym" i deformacjami nauki Kościoła przez ideologie i programy polityczne.

25. Wizyta w rzymskim kościele luterańskim - 11.12.1983

Nieco wcześniej, w związku z 500. rocznicą urodzin ojca reformacji papież napisze o "głębokiej religijności Lutra, którą powodowany stawiał z gorącą namiętnością pytania na temat wiecznego zbawienia". W świątyni luterańskiej Papież wyraża gorące pragnienie jedności wszystkich chrześcijan.

26. Odwiedziny u zamachowca, Mehmeta Ali Agcy w rzymskim więzieniu Rebibbia - 27.12.1983

Już w pierwszym, nagranym kilka dni po zamachu wystąpieniu do wiernych, papież wspomniał o "bracie", któremu szczerze przebaczył. Teraz odwiedza go w więzieniu. Wielka lekcja dla każdego człowieka.

27. List apostolski o chrześcijańskim sensie cierpienia - "Salvifici doloris" - 11.02.1984
Papież osobiście doświadczony cierpieniem, zgłębia jego tajemnicę, próbuje określić jego sens. Cierpienie istnieje, "ażeby wyzwalać w człowieku miłość (...) ów bezinteresowny dar z własnego na rzecz innych ludzi, ludzi cierpiących".

28. Kongregacja Nauki Wiary ogłasza "Instrukcję o niektórych aspektach - 06.08.1984

Kolejna przestroga Jana Pawła II, że marksistowska teoria "walki klas" i dopuszczanie przemocy w walce o społeczną sprawiedliwość jest nie do pogodzenia z chrześcijaństwem i nauką Kościoła, który ma naturę transcendentną. Stąd ostrzeżenie przed "wykorzystywaniem religijności ludu do przedsięwzięć rewolucyjnych".