Anioł Pański: Jezus jest prawdziwym „skarbem"

Papież dodał, że Jezus jest także prawdziwym przyjacielem, który nigdy nas nie opuszcza, zna bowiem najgłębsze oczekiwania naszego serca. Po odmówieniu modlitwy maryjnej i udzieleniu wszystkim błogosławieństwa apostolskiego papież wyraził zaniepokojenie obecnym zaostrzeniem się sytuacji międzynarodowej i wezwał ludzkość do budowania „owocnych i szczerych stosunków” między narodami.

Publikujemy cały tekst przemówienia Ojca Świętego:

Drodzy Bracia i Siostry!

Liturgia tej niedzieli kieruje do nas, chrześcijan, a zarazem do każdego mężczyzny i każdej kobiety, podwójne pytanie, jakie Jezus zadał pewnego dnia swoim uczniom. Najpierw ich zapytał: „Za kogo ludzie uważają Syna Człowieczego?”. Odpowiedzieli Mu, że dla niektórych z ludu jest On Janem Chrzcicielem, który powstała z martwych, dla innych Eliaszem, Jeremiaszem albo jednym z proroków. Wówczas Pan zwrócił się bezpośrednio do Dwunastu: „A wy za kogo mnie uważacie?”. W imieniu wszystkich, z zapałem i zdecydowanie odpowiedział Piotr: „Ty jesteś Chrystus, Syn Boga żywego”. Jest to uroczyste wyznanie wiary, które od tej pory Kościół ciągle powtarza. Także my właśnie dzisiaj chcemy głosić z wewnętrznym przekonaniem: Tak, Jezu, Ty jesteś Chrystus, Syn Boga żywego! Czynimy to ze świadomością, że Chrystus jest prawdziwym „skarbem”, dla którego warto poświęcić wszystko; jest On przyjacielem, który nigdy nas nie opuszcza, ponieważ zna najgłębsze oczekiwania naszego serca. Jezus jest „Synem Boga żywego”, obiecanym Mesjaszem, przybyłym na ziemię, aby dać ludzkości zbawienie i zaspokoić pragnienie życia i miłości, które mieszka w każdej istocie ludzkiej. Jak wiele zyskałaby ludzkość, gdyby przyjęła tę nowinę, która niesie ze sobą radość i pokój!

„Ty jesteś Chrystus, Syn Boga żywego”. Na to natchnione wyznanie wiary, złożone przez Piotra, Jezusa odpowiada: „Ty jesteś Piotr [opoka] i na tej opoce zbuduję mój Kościół i bramy piekielne go nie przemogą. Tobie zaś dam klucze królestwa niebieskiego”. Oto po raz pierwszy Jezus mówi o Kościele, którego posłannictwem jest urzeczywistnianie wielkiego Bożego planu zjednoczenia w Chrystusie całej ludzkości w jedną rodzinę. Posłannictwem Piotra i jego następców jest właśnie służba tej jedności jedynego Kościoła Bożego, złożonego z żydów i pogan; jego niepodważalną posługą jest sprawianie, by nie utożsamiał się on nigdy z jednym tylko narodem czy z jedną tylko kulturą, ale aby był Kościołem wszystkich narodów, aby uobecniał wśród ludzi, naznaczonych niezliczonymi podziałami i sprzecznościami, pokój Boży i odnowicielską siłę Jego miłości. A zatem służenie jedności wewnętrznej, która wywodzi się z pokoju Bożego, jedności tych, którzy w Jezusie Chrystusie stali się braćmi i siostrami: oto szczególne posłannictwo Papieża, Biskupa Rzymu i następcy Piotra.

W obliczu ogromnej odpowiedzialności tego zadania coraz bardziej odczuwam zaangażowanie i ważność służenia Kościołowi i światu, jakie Pan mi powierzył. Dlatego proszę was, drodzy bracia i siostry, o wspieranie mnie swoimi modlitwami, abyśmy – wierni Chrystusowi – mogli wspólnie głosić i świadczyć o Jego obecności w naszych czasach. Niech wyjedna nam tę łaskę Maryja, którą przywołujemy ufnie jako Matkę Kościoła i Gwiazdę Ewangelizacji.

Po odmówieniu modlitwy i udzieleniu zgromadzonym na dziedzińcu letniej rezydencji papieskiej w Castel Gandolfo błogosławieństwa apostolskiego, Benedykt XVI wygłosił dłuższe rozważania na temat obecnej sytuacji międzynarodowej.