Audiencja ogólna: Katecheza o Triduum Sacrum

Kolejnym wezwaniem do rozważania męki i śmierci Odkupiciela oraz wyrazem miłości i udziału wiernych w cierpieniach Chrystusa są rozliczne przejawy pobożności ludowej, procesje i przedstawienia sakralne, które mają na celu coraz głębsze odciśnięcie w sercach wiernych uczuć prawdziwego uczestnictwa w odkupieńczej ofierze Chrystusa. Wyróżnia się spośród nich Droga Krzyżowa – pobożne nabożeństwo, które w ciągu lat wzbogaciło się o rozliczne formy duchowe i artystyczne, związane z wrażliwością rozmaitych kultur. I tak powstały w wielu krajach sanktuaria zwane „Kalwariami”, do których dochodzi się stromą drogą, przywołującą bolesny szlak Męki, pozwalającą wiernym mieć udział we wspinaniu się Pana na Górę Krzyża, Górę Miłości aż do końca.

Wielką Sobotę cechuje głęboka cisza. Kościoły są ogołocone i nie przewiduje się szczególnej liturgii. Oczekując wielkiego wydarzenia Zmartwychwstania, wierni trwają wraz z Maryją na modlitwie i medytacji. Istotnie potrzebny jest dzień ciszy, aby zastanawiać się nad rzeczywistością ludzkiego życia, nad siłami zła i wielką siłą dobra, płynącą z Męki i Zmartwychwstania Pańskiego. Wielką wagę przywiązuje się w tym dniu do przystępowania do sakramentu pojednania – niezbędnej drogi dla oczyszczenia serca i przygotowania się do celebrowania Wielkanocy w duchu wewnętrznej odnowy. Przynajmniej raz do roku potrzebujemy tego wewnętrznego oczyszczenia tej odnowy nas samych. Owa sobota ciszy, medytacji, przebaczenia i pojednania przechodzi w Wigilię Paschalną, która wprowadza najważniejszą niedzielę w historii, niedzielę Paschy Chrystusa. Kościół czuwa obok pobłogosławionego nowego ognia i rozważa wielką obietnicę, zawartą w Starym i Nowym Testamencie, ostatecznego wyzwolenia z dawnej niewoli grzechu i śmierci. W ciemnościach nocy zapalony zostaje od nowego ognia paschał – symbol Chrystusa, który powstaje w chwale. Chrystus – światło ludzkości rozprasza ciemności serca i ducha oraz rozświetla każdego człowieka przychodzącego na świat. Obok paschału rozlega się w Kościele wielkie orędzie paschalne: Chrystus prawdziwie zmartwychwstał, śmierć nie ma już nad Nim żadnej mocy. Swoją śmiercią pokonał On na zawsze zło i uczynił wszystkim ludziom dar z życia samego Boga. Zgodnie z prastarą tradycją w czasie Wigilii Paschalnej katechumeni otrzymują Chrzest dla podkreślenia uczestnictwa chrześcijan w tajemnicy śmierci i zmartwychwstania Chrystusa. Z promieniującej nocy Paschy radość, światłość i pokój Chrystusa rozprzestrzeniają się na życie wiernych wszystkich wspólnot chrześcijańskich i docierają do wszystkich punktów przestrzeni i czasu.

Drodzy bracia i siostry, w tych szczególnych dniach ukierunkowujemy zdecydowanie życie, aby w sposób wielkoduszny i z przekonaniem przylgnąć do planów Ojca niebieskiego; odnawiamy nasze „tak” wobec woli Boga, jak uczynił to Jezus przez ofiarę krzyża. Sugestywne obrzędy Wielkiego Czwartku i Wielkiego Piątku, bogate w modlitwę milczenie Wielkiej Soboty oraz uroczysta Wigilia Paschalna umożliwiają nam pogłębienie sensu i wartości naszego chrześcijańskiego powołania, które wypływa z tajemnicy paschalnej i skonkretyzowania go w wiernym naśladowaniu Chrystusa we wszystkich okolicznościach, jak On to uczynił, aż po wielkoduszny dar z naszego życia.

Wspominanie tajemnic Chrystusa oznacza także głębokie przeżywanie i solidarne przylgnięcie do historii dnia dzisiejszego, w przekonaniu, że to, co celebrujemy, jest rzeczywistością żywą i aktualną. Zanośmy więc w naszej modlitwie dramatyzm faktów i sytuacji, jakie trapią tylu naszych braci we wszystkich stronach świata. Wiemy, że ostatnie słowo w wydarzeniach historii nigdy nie należy do nienawiści, podziałów, przemocy. Obecne dni ożywiają w nas wielką nadzieję: Chrystus ukrzyżowany zmartwychwstał i zwyciężył świat. Miłość jest silniejsza od nienawiści, zwyciężyła i musimy przyłączyć się do tego zwycięstwa miłości. Musimy zatem wyruszyć znów od Chrystusa i działać w jedności z Nim na rzecz świata opartego na pokoju, sprawiedliwości i miłości. W tym zadaniu, które dotyczy nas wszystkich, pozwólmy się prowadzić Maryi, która towarzyszyła Synowi Bożemu na drodze męki i krzyża i dzięki sile wiary uczestniczyła w realizacji Jego zbawczego planu. Z tymi uczuciami składam już teraz najserdeczniejsze życzenia radosnej i świętej Paschy wam wszystkim, waszym najbliższym i waszym wspólnotom.