Węgry: Zakończenie Roku św. Elżbiety

Tajemnicę świętości św. Elżbiety można określić dwoma słowami: przebaczenie i bezinteresowność – mówił w homilii kardynał Érdő. Podkreślił, że wartości chrześcijańskie głoszone przez przykład jej życia jednoczyły i nadal jednoczą wiele narodów Europy, dla których św. Elżbieta jest wspólnym darem.

Uroczystości odbyły się w pięknej gotyckiej świątyni zamkowej, której początki istnienia sięgają czasów panowania węgierskiej dynastii Arpadów. Dzisiaj świątynia ta została wyniesiona do rangi Bazyliki Mniejszej. We Mszy św. uczestniczyli licznie zgromadzeni wierni z Węgier, Słowacji i Siedmiogrodu.

Prymas Węgier wręczył nagrodę, różę świętej Elżbiety, przyznawaną osobom szczególnie zasłużonym w propagowaniu dzieł miłosierdzia. Otrzymała ją Mádl Dalma, żona byłego Prezydenta Republiki Węgierskiej, jako wyraz uznania za pracę oraz zaangażowanie się w działalność charytatywną.

Po wręczeniu nagród Kardynał Érdő poświęcił również tablicę pamiątkową, wspólnie ufundowaną przez Konferencję Episkopatu Węgier i samorząd miasta Sárospatak, uroczyście odsłoniętą przez Panią Marszałek Sejmu Republiki Węgierskiej oraz władze województwa.

Przez cały rok jubileuszowy organizowane były na Węgrzech liczne nabożeństwa, pielgrzymki, wystawy, koncerty oraz sesje naukowe, poświęcone życiu i działalności św. Elżbiety.

Św. Elżbieta urodziła się 1207 r. Była córką Andrzeja II, króla Węgier oraz Gertrudy von Andechs-Meran, czyli siostry św. Jadwigi Śląskiej. Elżbieta Węgierska nazywana jest również świętą wdową z trójką dzieci. Męża straciła w wieku 20 lat. Zgodnie z frankońskim prawem spadkowym, opuściwszy wraz z dziećmi Wartburg, zamieszkała najpierw w pobliskim Eisenach, a następnie w Marburgu, gdzie ufundowała szpital, w którym sama chętnie pielęgnowała chorych i opuszczonych. Przez całe życie poświeciła się wychowaniu dzieci, modlitwie, uczynkom pokutnym oraz dziełom miłosierdzia. Złożyła ślub wyrzeczenia się świata oraz przyjęła jako jedna z pierwszych habit tercjarki św. Franciszka. Ostatnie lata spędziła w skrajnym ubóstwie, oddając się bez reszty biednym. Po śmierci święta Elżbieta została ogłoszona patronką Turyngii i Hesji. Powszechnie nazywana jest patronką dzieł miłosierdzia.