Watykan: Przedstawiono adhortację "Sacramentum Caritatis"

apież przestrzega przed traktowaniem przygotowania darów jako przerwy między liturgią słowa i liturgią eucharystyczną, gdyż to wówczas zanosimy na ołtarz "całe cierpienie i ból świata" (47), by Bóg je przemienił. Zaleca, by w modlitwie eucharystycznej rozważać głęboką jedność między wezwaniem Ducha Świętego a słowami ustanowienia. Zachęca do powściągliwości w przekazywaniu znaku pokoju, np. poprzez przekazywanie tylko osobom stojącym obok, by nie wprowadzać zamieszania przed Komunią św. W tym celu Benedykt XVI zlecił już odpowiednim dykasteriom watykańskim zbadanie możliwości przeniesienia znaku pokoju w inny moment Mszy św., np. przed przygotowaniem darów.

Nie zawsze Msza św.

Wszystkich duchownych i świeckich szafarzy Komunii św. Ojciec Święty prosi, aby gest jej udzielania rzeczywiście wyrażał osobiste spotkanie z Panem Jezusem w sakramencie. Nie powinien też być pomijany czas dziękczynienia po Komunii, w formie nie tylko śpiewu, ale także milczącego skupienia.

Ponadto podczas takich celebracji, jak ślub czy pogrzeb z udziałem osób nie mogących przystąpić do Komunii św. z racji swej sytuacji życiowej lub przynależności do innego wyznania i religii, "powinno się rozważyć słuszność zastąpienia celebracji eucharystycznej celebracją słowa Bożego" (50).

Wreszcie w kończącym Mszę św. rozesłaniu pożyteczne byłoby opracowanie nowych "tekstów modlitwy nad ludem" oraz formuł błogosławieństwa, które wyjaśnią związek między sprawowaną Mszą św. a chrześcijańską misją w świecie.

Uczestnictwo w Eucharystii

Celem posoborowej reformy liturgicznej było "czynne, pełne i owocne uczestnictwo całego ludu Bożego w celebracji eucharystycznej" (52). Nie oznacza to jednak pomieszania ról duchownych i świeckich. Eucharystii przewodniczy od początku do końca kapłan, który reprezentuje Jezusa Chrystusa. Natomiast dla zakonników i świeckich przeznaczone są funkcje liturgiczne nie związane z sakramentem święceń.

Benedykt XVI zauważa, że pełne uczestnictwo w Eucharystii obejmuje przyjęcie Komunii św. Nie może to jednak prowadzić do automatycznego przystępowania do stołu eucharystycznego z powodu samego faktu uczestnictwa w liturgii. "Nawet wtedy, kiedy nie jest możliwe przystąpienie do sakramentalnej Komunii, uczestnictwo we Mszy św. pozostaje konieczne, ważne, znaczące i owocne. W tej sytuacji dobrze jest żywić pragnienie pełnego zjednoczenia z Chrystusem, za pomocą np. praktyki komunii duchowej" (55).

Zastanawiając się nad dopuszczaniem do Komunii św. chrześcijan niekatolików, Papież podkreśla, że Eucharystia "nie wyraża tylko naszej osobistej komunii z Jezusem Chrystusem, ale zakłada także pełną communio z Kościołem". "Z bólem, ale nie bez nadziei" prosi, by zrozumieli i uszanowali oni to przekonanie, które czyni niemożliwym wspólnotę w Eucharystii. Zaznacza zarazem, że "ze względu na wieczne zbawienie", istnieje możliwość udzielenia poszczególnym niekatolikom sakramentów Eucharystii, pokuty i namaszczenia chorych o ile spełnione są "określone i wyjątkowe oraz usprawiedliwione warunkami okoliczności", które są "jasno wyłożone w Katechizmie Kościoła Katolickiego oraz w jego Kompendium" (56).