Dzieje Szczepana uczą nas, że nie wolno nigdy oddzielać dobra społecznego od miłości, a miłości od odważnego przepowiadania Chrystusa ukrzyżowanego, aż po męczeństwo - mówił Benedykt XVI podczas audiencji ogólnej 10 stycznia w Watykanie.
Najważniejsze, na co trzeba zwrócić uwagę, to to, że poza działalnością charytatywną Szczepan pełnił również zadanie ewangelizacji swoich rodaków, tak zwanych "hellenistów", Łukasz kładzie bowiem nacisk na fakt, że "pełen łaski i mocy" (Dz 6,8), przedstawia on w imię Jezusa nową interpretację Mojżesza i samego Prawa Bożego, odczytuje na nowo Stary Testament w świetle zapowiedzi śmierci i zmartwychwstania Jezusa. To ponowne odczytanie Starego Testamentu, chrystologiczne, wywołuje reakcje Hebrajczyków, którzy odbierają jego słowa jako bluźnierstwo (por. Dz 6,11-14). Z tego powodu zostaje on skazany na ukamienowanie. Św. Łukasz zaś przekazuje nam ostatnią mowę świętego, syntezę jego przepowiadania. Jak Jezus wykazał uczniom w Emaus, że cały Stary Testament mówi o Nim, o Jego krzyżu i zmartwychwstaniu, tak św. Szczepan, idąc za nauczaniem Jezusa, odczytuje cały Stary Testament w ujęciu chrystologicznym. Ukazuje, że tajemnica Krzyża znajduje się w centrum historii zbawienia, opowiedzianej w Starym Testamencie, ukazuje, że rzeczywiście Jezus, ukrzyżowany i zmartwychwstały, jest punktem dojścia całej tej historii. Ukazuje zatem, że kult świątyni dobiegł końca i że Jezus, zmartwychwstały, jest nową i prawdziwą "świątynią". Właśnie ten sprzeciw wobec świątyni i jej kultu jest przyczyną skazania Szczepana, który w tym momencie - powiada nam św. Łukasz - kierując oczy ku niebu widzi chwałę Boga i Jezusa, stojącego po Jego prawicy. A widząc niebo, Boga i Jezusa, św. Szczepan powiedział: "Widzę niebo otwarte i Syna Człowieczego, stojącego po prawicy Boga" (Dz 7,56). Następuje jego męczeństwo, w istocie wzorowane na męce samego Jezusa, jako że oddaje on "Panu Jezusowi" swego ducha i modli się, by grzech jego zabójców nie został im poczytany (por. Dz 7, 59-60).
Tradycja sytuuje miejsce męczeństwa Szczepana w Jerozolimie, nieco poza Bramą Damaszku, w kierunku północnym, gdzie obecnie wznosi się kościół Saint-Étienne (św. Szczepana), w pobliżu znanej Szkoły Biblijnej dominikanów. Po zabójstwie Szczepana, pierwszego męczennika Chrystusa, nastąpiły lokalne prześladowania uczniów Jezusa (por. Dz 8, 1), pierwsze, o których wiemy w dziejach Kościoła. Były one konkretnym powodem, który skłonił grupę chrześcijan hebrajsko-hellenistycznych do ucieczki z Jerozolimy i rozproszenia się. Po wypędzeniu z Jerozolimy stali się oni wędrownymi misjonarzami: "Ci, którzy się rozproszyli, głosili w drodze słowo" (Dz 8,4). Prześladowania, a następnie rozproszenie stały się misją. W ten sposób Ewangelia dotarła do Samarii, Fenicji i Syrii, aż po wielkie miasto Antiochię, gdzie - według Łukasza - po raz pierwszy głoszone było poganom (por. Dz 11,19-20) i gdzie po raz pierwszy usłyszano imię "chrześcijanie" (Dz 11,26).
Łukasz odnotowuje zwłaszcza, że ci, którzy ukamienowali Szczepana, "złożyli swe szaty u stóp młodzieńca, zwanego Szawłem" (Dz 7,58), tego samego, który z prześladowcy stanie się wybitnym apostołem Ewangelii. Oznacza to, że młody Szaweł musiał słyszeć przepowiadanie Szczepana, a tym samym znać jego zasadnicze treści. I św. Paweł był prawdopodobnie wśród tych, których serca "zawrzały gniewem i zgrzytali zębami na niego", słysząc tę mowę (Dz 7,54). W tym miejscu możemy dostrzec cuda Opatrzności Bożej. Szaweł, zażarty przeciwnik wizji Szczepana, po spotkaniu ze zmartwychwstałym Chrystusem na drodze do Damaszku, podejmuje chrystologiczną interpretację Starego Testamentu pierwszego męczennika, pogłębia ją i dopełnia, i w ten sposób staje się "Apostołem Narodów". Pismo się wypełniło, naucza on, na Krzyżu Chrystusa. A wiara w Chrystusa, jedność z miłością Chrystusa jest prawdziwym wypełnieniem całego Prawa. Taka jest treść przepowiadania Pawła. W ten sposób pokazuje on, że Bóg Abrahama staje się Bogiem wszystkich. A wszyscy wierzący w Jezusa Chrystusa, jako synowie Abrahama, stają się uczestnikami obietnic. W misji św. Pawła wypełnia się wizja Szczepana.
To doroczna tradycja rzymskich oratoriów, zapoczątkowana przez św. Pawła VI w 1969 r.
"Dar każdego życia, każdego dziecka", jest znakiem Bożej miłości i bliskości.
To już dziewiąty wyjazd Jałmużnika Papieskiego w imieniu Papieża Franciszka z pomocą na Ukrainę.
Poinformował o tym dyrektor Biura Prasowego Stolicy Apostolskiej, Matteo Bruni.
„Organizujemy konferencje i spotkania pokojowe, ale kontynuujemy produkowanie broni by zabijać”.