Porządki Benedykta XVI

Najpierw były łagodne wskazania, których celem jest przywrócenie liturgii pięknej oprawy. Benedykt XVI zwracał już uwagę na rolę muzyki sakralnej, śpiewów gregoriańskich, potrzebę odrodzenia w Kościele łaciny. Teraz okazuje się, że porządki idą dalej. Twórcy jednego z popularnych tzw. nowych ruchów w Kościele - Drogi Neokatechumenalnej - zostali zobowiązani przez Watykan do zmian w sprawowanej liturgii.

Faktem jest, że neokatechumenat w swoich obrzędach dość daleko odszedł od kanonu zawartego w księgach liturgicznych. Chodzi m.in. o sposób przyjmowania eucharystii (czynią to, siedząc za stołem przykrytym obrusem), o dialogowane homilie i wygłaszanie przez uczestników tzw. świadectw. Członkowie Drogi zostali zobowiązani przez Watykan do przestrzegania w celebracji ksiąg liturgicznych oraz przynajmniej raz w miesiącu uczestniczenia we mszy parafialnej. To ostatnie zalecenie wynika z tego, że wspólnoty ruchu często żyją na obrzeżach parafii.

Neokatechumenat, który narodził się w czasach Soboru Watykańskiego II, jest obecny od lat 70. także w Polsce, gdzie liczy kilkadziesiąt tysięcy członków. Na 20 tysięcy młodych Polaków na Światowych Dniach Młodzieży w Kolonii jedną czwartą stanowili właśnie młodzi z neokatechumenatu.

Ruch jest drogą ponownego odkrywania wiary i poznawania jej przez tych, którzy nigdy jej nie znali. Przeszli ją znani polscy muzycy, jak Litza, Darek Malejonek, Tomek Budzyński. Związani z neokatechumenatem są m.in. naczelny "Ozonu" Grzegorz Górny i prof. Jan Grosfeld.

Decyzje Benedykta XVI nie dziwią nikogo, kto zna jego zainteresowania z okresu przedpapieskiego. Przez wiele lat zajmowała go "reforma reformy" liturgii, czyli zmiany w jej posoborowym kształcie. Nie chodzi o powrót do liturgii sprzed Vaticanum II, ale jej pogłębienie i oczyszczenie z "nowinek", które mogą zmieniać jej sens. Dlatego to prawdopodobnie nie koniec liturgicznych porządków papieża. Odbierane jako ukłon w stronę tradycjonalistów, na pewno nie wszystkim w Kościele będzie się podobać.

Komentarze

Artykuł w Rzeczpospospolitej "Porządki Benedykta XVI " jest obrzydliwy i kłamliwy. Tylko dwie sprawy -kto widział ,że komunia św. jest przyjmowana za stołem przykrytym obrusem ( ten Stół - ołtarz trzeba zobaczyć )nie widziałem piękniejszych -nie jest to zwykły stół i zwykły obrus, po 2 wymienione osoby nie przeszły tej DROGI tylko na niej są - droga dojrzewania do wiary jest długa ,sam jestem już 18 lat.
A tak naprawdę ja bym tego artykułu bez komentarza z Waszej strony na stronę WIARA nie dawał.
Myślę ,że jest ktoś w Waszj redakcji .kto ma jakies rozeznanie na temat DROGI. Nie ? to zasięgnijcie "języka"u kogoś kompetentnego -Seminarium Redemptoris Mater na miejscu ,w Warszawie.
Zobaczcie na owoce jakie przynosi Droga ,a sprawy liturgiczne w jednym mieście są różnice w sprawowaniuliturgii a co dopiero w Polsce( znacie artykuł ks. Janika "O nadużyciach liturgicznych" w czytelnina której stronie katolickiej to czytałem (chyba w diecezji sandomierskiej ) , zresztą temet rzeka.

Niemniej jednak artykuł jest niesprawiedliwy i kłamliwy .

Piotr Błaszkiewicz

Komentujący artykuł p. Ewy Czaczkowskiej p. Piotr Błaszkiewicz wskazał na dwa błędy - w tym jeden, który rzeczywiście jest dość istotny. Chodzi o sformuowanie: "Chodzi m.in. o sposób przyjmowania Eucharystii (czynią to, siedząc za stołem przykrytym obrusem)". Jest to zapewne informacja wzięta z dokumentu, ale z niewielką zmianą - powinno być: "siedząc, ze stołem przykrytym obrusem" (w domyśle - który zastępuje ołtarz). Nikt nie siedzi "za stołem", tylko wokół stołu-ołtarza, w pewnej odległości.

Niemniej nie robiłabym afery z czegoś, co może być zwykłym błędem lub wręcz niepotrzebną poprawką korektorską (zwrot "siedząc za stołem" jest powszechny w języku polskim). Błędy - choć nie powinny, zapewne - zdarzają się każdemu z nas...

Prawdą jest, że wydano dokument korygujący pewne stosowane w neokatechumenacie zasady. Prawdą jest również, że Droga ma na zmianę dwa lata. Tak długi okres na zmiany - przynajmniej dla mnie - wskazuje, iż nie chodzi o praktykę pozbawioną szacunku dla Najświętszego Sakramentu (trudno zakładać, że ktokolwiek wyraziłby zgodę na kontynuowanie praktyki oznaczającej taki brak szacunku przez aż dwa lata, a pośrednio taką zgodę ten dokument zawiera).

Nie ma to nic wspólnego z owocami Drogi neokatechumenalnej(o których autorka artykułu wprost nie powiedziała ani słowa). Jak wielkie by nie były - nie zmieniają ani treści listu, ani stanowiska Kościoła w kwestiach w nim wymienionych...

W istocie - odbieram tę notkę jako informacyjną i wyważoną, zwłaszcza w porównaniu z innymi na ten temat.

Joanna Kociszewska