Jan Paweł II o miłości, odpowiedzialności...

Ukoronowaniem papieskiej wizji miłości, małżeństwa, rodziny a przede wszystkim godności każdego ludzkiego życia - od poczęcia po naturalna śmierć - jest ogłoszona w 1995 roku encyklika "Evangelium vitae" - o wartości i nienaruszalności życia ludzkiego.

Kwestia obrony życia staje się dziś coraz bardziej paląca a nawet dramatyczna, bowiem niekiedy dzieli członków tego samego Kościoła. W 1998 roku Jan Paweł II zmuszony był upomnieć biskupów niemieckich, by katolickie poradnie rodzinne w tym kraju nie uczestniczyły w wydawaniu wymaganych przez prawo zaświadczeń mówiących o odbyciu konsultacji przez matki pragnące dokonać aborcji. Część biskupów niemieckich argumentowała, że konsultacja taka odwodzi wiele niewiast od powziętego zamiaru przerwania ciąży. Dla Jana Pawła II byłby to jednak niegodziwy moralnie proceder ułatwiający zabójstwo poczętego dziecka. Większość kobiet nie zmieniała bowiem podjętej uprzednio decyzji i z zaświadczeniem z katolickiej poradni kierowała się do aborcyjnej kliniki.

Wciąż "wielki temat"

Papież zdawał sobie sprawę z dość powszechnej kontestacji, z jaką spotykała się w świecie nauka Kościoła o małżeństwie i „odpowiedzialnym rodzicielstwie". Dlatego wdzięczny był duszpasterzom, uczonym, teologom, filozofom, pisarzom i publicystom, „którzy w tej problematyce nie ulegają panującemu cywilizacyjnemu konformizmowi i gotowi są ‘płynąć pod prąd’”. „Dziękuję wszystkim w imieniu Kościoła!” – pisał w „Liście do rodzin” (1994).

Teolog Domu Papieskiego, dominikanin o. Georges Cottier pytany przez dziennikarzy o to dlaczego w odniesieniu do kwestii seksu, prokreacji i rodziny Jan Paweł II jest konserwatystą, odparł: “Słownictwo polityczne jest w odniesieniu do tego nauczania całkowicie nieadekwatne. Ustawę dopuszczającą adopcję dziecka przez parę homoseksualistów uważa się za przejaw postępu. Ale to jest głupota! Z punktu widzenia dobra dziecka jest to nieporozumienie i nie ma tu żadnego postępu! Papież proponuje bardzo piękną ideę rodziny, przypomina nam plan Boga wobec człowieka. Nie ma nic konserwatywnego w powrocie do źródeł”.

Pomimo obojętności a nawet sprzeciwu świata wobec papieskiej wizji miłości, małżeństwa i prokreacji Jan Paweł II pozostawał optymistą. Ponadto świat, którego znacząca część kontestuje jego nauczanie dostrzegał entuzjazm jaki papież Wojtyła budził wśród młodych chrześcijan. Przed prawie pięćdziesięciu laty jego poligonem doświadczalnym w pracy duszpasterza i wykładowcy była grupa studentów, która podczas górskich wędrówek i kajakowych spływów dyskutowała z młodym księdzem o miłości i rodzinie. Pół wieku później autor "Miłości i odpowiedzialności" jako "laboratorium wiary XXI wieku" określi spotkanie młodzieży, która przybyła do Rzymu z całego świata na swój jubileusz. Kto wie, czy przemawiając w tę sierpniowa noc do niezwykłego milionowego audytorium na Tor Vergata nie przypominał sobie rozmów ze studentami, tymi od św. Floriana, kajaków, gór?

Halina Bortnowska jest tego prawie pewna. "Czujemy echa naszych dawnych rozważań w tym, co mówi do młodzieży teraz, jako Papież. A wśród tych młodych ludzi są już nasze dzieci i wnuki".

Rzeczywiście, w papieskich dokumentach nietrudno odkryć ślady dawnych prac ks. docenta Wojtyły. "Odpowiedzialne rodzicielstwo jest postulatem miłości człowieka, jest też postulatem autentycznej miłości małżeńskiej, bo miłość nie może być nieodpowiedzialna. Jej piękno zawiera się właśnie w odpowiedzialności. Kiedy jest odpowiedzialna, jest też prawdziwie wolna" - tak pisał Jan Paweł II w książce "Przekroczyć próg nadziei". Zaraz potem z wdzięcznością wspomniał swoich młodych rozmówców, z którymi niegdyś debatował nad "Miłością i odpowiedzialnością".

Tomasz Królak / Warszawa