Niech Malta pozostanie wierna swej wspaniałej, dwutysiącletniej tradycji chrześcijańskiej, niech będzie pomostem między narodami, kulturami i religiami rejonu śródziemnomorskiego. Takie życzenia skierował do władz i mieszkańców tej małej wyspy Benedykt XVI, rozpoczynając 17 kwietnia swą 14. zagraniczną podróż apostolską, która tym razem zaprowadziła go właśnie tam.
Oto polski tekst przemówienia papieskiego na lotnisku w Luqa na Malcie:
Szanowny Panie Prezydencie,
Drodzy bracia biskupi,
Przedstawiciele władz,
Szanowni Państwo,
Jien kuntent ħafna li ninsab fostkom! (Cieszę się, że mogę być tutaj z wami!)
Ogromnie się cieszę, że jestem dzisiaj z wami tu, na Malcie. Przybywam do was jako pielgrzym, aby uwielbić Pana i wysławiać Go za cuda, które tutaj zdziałał. Przybywam też jako Następca Świętego Piotra, aby umocnić was w wierze (por. Łk 22, 32) i wraz z wami modlić się do żywego i prawdziwego Boga, wraz ze wszystkimi świętymi, łącznie z wielkim Apostołem Malty, świętym Pawłem. Choć moja wizyta w waszym kraju jest krótka, modlę się, aby przyniosła obfite owoce.
Dziękuję, Panie Prezydencie za uprzejme słowa, którymi mnie Pan powitał w imieniu własnym i narodu maltańskiego. Dziękuję za Pańskie zaproszenie i za ciężką pracę, Pana i rządu, aby przygotować moją wizytę. Dziękuję Panu Premierowi, władzom cywilnym i wojskowym, członkom korpusu dyplomatycznego i wszystkim tu obecnym za zaszczycenie tej okazji swoją obecnością i za wasze serdeczne powitanie.
W szczególny sposób pozdrawiam abp Paula Cremonę, biskupa Mario Grecha i biskupa pomocniczego Annetto Depasquale, a także innych obecnych tu biskupów. Pozdrawiając was pragnę wyrazić moją miłość do kapłanów, diakonów, zakonników i zakonnic oraz wszystkich wiernych świeckich powierzonych waszej opiece duszpasterskiej.
Okazją do mojej wizyty na tych wyspach jest tysiąc dziewięćset pięćdziesiąta rocznica rozbicia się statku, który wiózł św. Pawła, u wybrzeży wyspy Malty. Święty Łukasz opisuje to wydarzenie w Dziejach Apostolskich i to właśnie z jego tekstu wybraliście hasło te wizyty: „Jeħtieg iżda li naslu fi gżira” („Musimy przecież dopłynąć do jakiejś wyspy”) (Dz 27,26). Niektórzy mogliby uznać przybycie świętego Pawła na Maltę jako wydarzenie po ludzku nie przewidziane, jako zwykły przypadek w historii. Jednakże oczyma wiary możemy dostrzec tu działanie Bożej Opatrzności.
W rzeczywistości Malta znajdowała się na skrzyżowaniu wielu ważnych wydarzeń i wymiany kulturalnej w dziejach Europy i Regionu Śródziemnomorskiego aż do naszych czasów. Wyspy te odegrały kluczową rolę w politycznym, religijnym i kulturowym rozwoju Europy, Bliskiego Wschodu i Afryki Północnej. Tak więc do tych brzegów w tajemniczym zamyśle Bożym dzięki św. Pawłowi i pierwszym wyznawcom Chrystusa dotarła Ewangelia. Ich praca misyjna zrodziła liczne owoce w ciągu wieków, przyczyniając się na wiele sposobów do ukształtowania bogatej i szlachetnej kultury Malty.
Nazwał to „kwestią sprawiedliwości”, bardziej, aniżeli hojności.
Dla chrześcijan nadzieja ma imię i oblicze. Dla nas nadzieja to Jezus Chrystus.
Ojciec święty w przesłaniu do uczestników spotkania pt. „Dobro wspólne: teoria i praktyka”.